افغانستان در تب و تاب برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در کشور قرار گرفته است. هنوز زمان کمپاینهای انتخاباتی آغاز نشده، بعضی رسانهها به طور جانبدارانه اقدام به تبلیغات و حمایت رسانهای از کاندیدای مورد نظر خود را آغاز نموده اند، و خبر مربوط به کاندید مورد علاقۀ خود را در صدر قرارداده اند. و بدون اینکه خواستۀ ملت را بدانند، خود را پیروز میدان میخوانند.
در این مورد خواستیم به نکتهای برای روشن شدن ذهن کاندیدان اشاره نمائیم، با این که انتخابات جزو وجوه مشترک همه نظامهای سیاسی دنیای امروز است و مسلمان و غیر مسلمان وقتی پای صندوق رأی میروند دقیقا یک رفتار را انجام میدهند. اما باید به این نکته توجه داشت که رأی یک مسلمان و غیر مسلمان تفاوت دارد، بدین معنا که معیارهای یک فرد غیر مسلمان با یک مسلمان برای گزینش مسؤولین تفاوت دارد.
آن چه در این زمینه باعث تمایز رأی یک انسان مسلمان با غیر مسلمان میشود، خود رأی نیست بلکه انگیزههایی است که پشت این رأی قرار دارد که بر اساس آن یک انسان مسلمان بر مبنای باورها و آموزههای دینی، رفتار اجتماعی انتخابات را انجام میدهد و بر اساس یک سری اصول و عقاید دینی، فرد مورد نظر خود را برمی گزیند و با انگیزه دینی این رأی را به صندوق میاندازد و در انتخابات شرکت میکند.
لذا بعضی از کاندیدان ریاست جمهوری به جای شعارهای فریبکارانه و ریاکارانه، به این بیاندیشند که از کجا آمده اند؟ در چه جامعۀ کاندید یک مسؤولیت شده اند؟ در مورد باورهای دینی و ارزشهای اسلامی ملت افغانستان تا حالا چه کاری کرده اند؟ در روزهای سخت ملت، آیا با مردم بوده اند؟ و یا در خیابانهای واشنگتن، لندن، و دیگر شهرهای اروپا با نیکتائی قدم میزدند؟!
به هر صورت همانگونه که بیان شد، شاید آن عده از آقایانی که خودشان را تکنوکرات میخوانند، ندانند که رأی یک مسلمان در افغانستان با یک غیر مسلمان در دیگر نقاط دینا تفاوت دارد.
انتخابات در نگرش انسان مسلمان با غیر مسلمان به شرح اصطلاح تقوای سیاسی در انتخابات نیز مطرح است. بدین صورت که ما باید بدانیم، انسان مسلمان همه رفتارهای خود را بر اساس معنویت و باورهای دینی انجام میدهد؛ پس در عرصه انتخابات هم این اصول و آموزهها که از آن تحت عنوان تقوای سیاسی یاد میشود، تعیین کننده و جهت دهندۀ همه رفتارهای ما میباشد. باید این موضوع را متوجه بود که تقوای سیاسی برای انتخاب کنندگان و برای انتخاب شوندگان به معنای رفتار بر مبنای وظیفه و تکلیف شرعی است به بیان دیگر افراد باید به آن چه خداوند امر فرموده است عمل کنند و از آن چه نهی کرده است پرهیز کنند. این تقوا و پرهیزکاری فقط جنبه فردی ندارد بلکه رفتاری اجتماعی است که مسلمان بر اساس این بینش دینی در سطحی کلان، عمل میکند. تقوای سیاسی یک مناسک یا آداب و رسوم خاص نیست، بلکه محوریت آن دین و پای بندی به آموزههای دینی است. مثلاً هیچ انسان آزاده و مسلمانی نمی تواند در انتخابات، یک فردی را برگزیند که برای وی ارزشهای دینی و بیارزش به حساب آید و عملکردهای وی مطابقتی با ارزشهای دینی نداشته باشد. یک انسان آزاد و مسلمان با در نظر گرفتن تقوا و عملکرد یک شخص به راحتی میتواند فرد اصلح را از میان کاندیدان برگزیند. حتی نیازی هم به استخاره نخواهد بود، تنها لازم است به صحبتها، عملکردها و گذشتۀ آقایان نظری شود.
سرمقاله شماره 147 روزنامۀ انصار
تاریخ: 1392/7/20
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/979