در ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۵، عده‌ای از شهرک‌نشینان اسرائیلی یک بمب آتش‌زا را به داخل خانه‌ای در شهرک دوما واقع در جنوب نابلس، کرانه غربی رود اردن، انداختند که باعث زنده سوخته شدن علی سعد دوابشه کودک ۱۸ ماهه فلسطینی و مجروح شدن اعضای خانواده‌اش شد.
روزبه آرش
در روستای دوما فلسطین، قطعه‌ای کوچک از زمین هست که غمی عظیم را به دوش میکشد. قطعه‌ای محاصره شده با سنگ ریزه‌ها، علف‌ها و گل‌ها وحشی؛ قطعه‌ای که علی سعد دوابشه در آن برای ابد خفته است. کودک 18ماهه فلسطینی که قربانی نژادپرستی، وحشی گری و تندروی شد. روی این قبر نوشته شده: (اینجا جسد شهیدی خفته است که سپیده دم روز جمعه 31 ژوئیه 2015، آسمانی شد. او در خانه خود قربانی اعمال گناهکارانه گروهی از دروغگویان شد.)
در ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۵، عده‌ای از شهرک نشینان اسرائیلی یک بمب آتش زا را به داخل خانه‌ای در شهرک دوما واقع در جنوب نابلس، کرانه غربی رود اردن، انداختند که باعث زنده سوخته شدن علی سعد دوابشه کودک ۱۸ ماهه فلسطینی و مجروح شدن اعضای خانواده اش شد. آنان سپس خانه یک فلسطینی دیگر را نیز آتش زده و شعارهای نژادپرستانه روی آن نوشتند. شهرک نشینان در همین روز یک فلسطینی را نیز زیر گرفتند و به قتل رساندند. اقداماتی که موجی از محکومیت بین المللی را به همراه داشت.
سعد و ریهام پدر و مادر علی نیز دچار سوختگی ۸۰ و ۹۰ درصدی شدند. سعد یک هفته بعد در بیمارستان درگذشت و رهام 6 هفته بعد تسلیم شد. تنها بازمانده این جنایت احمد، برادر علی است که حالا هفت سال دارد. دو سال از این ماجرا گذشته و هنوز اطرافیان و دوستان این خانواده نتوانسته اند با این تراژدی کنار بیایند و احمد هنوز درگیر کابوس‌های شبانه است. ناصر، عموی او به الجزیره میگوید: (تلاش دارم تا زندگی ام را به حالت عادی برگردانم. اما میدانم زمان میبرد شاید سال‌ها.) در همان روزها جنبش فتح و کمیته‌های مردمی فلسطین از تبعات این اقدام برای اسرائیل گفتند. جنبش جهاد اسلامی نیز تأکید کرد که ملت فلسطین در پاسخ به تروریسم شهرک نشینان درنگ نخواهد کرد. اردن و فلسطین تلاش کردند کمیته تحقیقی دراین باره در شورای امنیت سازمان ملل متحد تشکیل دهند.
محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگران فلسطین، اعلام کرد: (پرونده سوزانده شدن این طفل باید فوراً به دیوان بین المللی کیفری ارسال شود... این اقدام، جنایتی جنگی و جنایت علیه انسانیت است.) در بیانیه حزب الله لبنان آمد: (این جنایت درواقع نمایانگر حقیقت تروریسم کینه توزانه است که در دل‌های شهرک نشینان صهیونیست موج میزند. تروریست‌های عصر ما بسیاری از شیوه‌های سنگدلی و بیرحمی را از همین صهیونیست‌ها آموختند. ) دولت آلمان با انتشار بیانیه‌ای این اقدام تروریستی و غیرانسانی را محکوم کرد و اتحادیه اروپا خواستار عدم مسامحه با شهرک نشینان شد. وزارت کشور اردن ضمن محکومیت این اقدام گفت: (شهرک نشینان با حمایت تل آویو چنین اقداماتی را انجام میدهند.) وزارت امورخارجه اسپانیا در بیانیه‌ای نوشت: (مرگ علی کوچولو یک بار دیگر بیانگر غیرقابل قبول بودن وضع موجود در سرزمین‌های اشغالی و نیاز به فوریت ازسرگیری مذاکرات بین طرفین برای یافتن یک راه حل نهایی نسبت به این تنش بر اساس همزیستی ازجمله یک دولت پایدار فلسطین است.) بان کی مون، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای اظهار داشت: (نبودِ یک روند سیاسی و سیاست شهرک سازی‌های غیرقانونی اسرائیل و همچنین اقدامات سختگیرانه و غیرضروری اسرائیل برای تخریب منازل فلسطینیان سبب افزایش افراط گرایی خشونت آمیز شده است.) وبیاس ال وود، معاون وزیرخارجه انگلیس از سوی لندن این حمله وحشتناک توسط شهرک نشینان اسرائیلی که منجر به کشته شده یک کودک فلسطینی شد را قویاً محکوم کرد. وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای ضمن محکوم کردن این اقدام خواستار محاکمه عوامل آن شد. این اجماع جهانی درحالی شکل گرفت که هنوز مجازاتی برای عاملان این جنایت شاهد نبوده ایم.
ناصر عموی احمد میگوید: (احمد همه چیز را میداند. میداند که چه اتفاقی افتاده است. او به یاد میآورد که چگونه به خانه و پدر و مادرش حمله شد. حتی بعضی وقت‌ها توضیح میدهد که خودش چطور فرار کرد. او همیشه میپرسد: چرا به ما حمله کردند؟ چرا پدرم نتوانست آنها را متوقف کند؟ او پدرش را مردی شجاع به یاد میآورد که باید این مهاجمان را متوقف میکرد. چطور به او بگویم که تمام جهان با هم نتوانسته اند این حملات را متوقف کنند دیگر چه کاری از دست پدرش ساخته بود؟) گوشه‌ای از روستای دوما که خانه سوخته علی آنجا واقع شده دو سال است که به حال خودش رها شده. هنوز آثار سوختگی دیده میشود. مردم و گرافیتی کارها روی آن جملاتی نوشته اند، نقاشی‌هایی به این دیوار اضافه شده که جنایات اسرائیلی‌ها را نشان میدهد و مظلومیت فلسطینی‌ها را فریاد میزند. (سوخته ایم اما مثل این دیوارها هنوز ایستاده ایم) خواهر ریهام به دیوارهای خانه خالی اشاره میکند و میگوید: (هر روز و هر روز غم من بیشتر میشود. حمله دو سال پیش انجام شد اما این غم به پایان نمی رسد. هرروز به داخل خانه میروم و بیشتر از یک ساعت گریه میکنم. قبلا این خانه پر از خوشی و خوشبختی بود اما حالا تاریک است.)
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/7770
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
