(سرتاج عزیز) مشاور امنیت ملی و خارجی نخست وزیر پاکستان گفته است که افغانستان و پاکستان درباره انتقال دفتر طالبان از قطر به کشوری دیگر به توافق رسیدند. وی اظهار داشته که تلاش‌ها برای آغاز گفت‌وگوهای صلح بین حکومت افغانستان و طالبان در یک کشور دیگر ادامه دارد.
از سوی دیگر (محمداسماعیل قاسمیار) سخنگوی شورای عالی صلح افغانستان نیز گفت: هرچند تاکنون کشوری به عنوان جایگزین برای ایجاد دفتر برای طالبان مشخص نشده، اما طرف گفت‌وگوهای صلح باید افغان‌ها باشند.
این توافقات در حالی صورت میگیرد که حدود دو سال قبل، رئیس جمهوری کرزی، در پی حملات انتحاری گروه طالبان با مذاکره با طالبان مخالفت کرد. کرزی در این خصوص گفته بود: " افغانستان به جای گفتگو با طالبان که دست به اقدامات تروریستی میزند، مذاکره با پاکستان را ترجیح میدهد. ما نمی توانیم با بمب گذاران انتحاری مذاکره کنیم و به همین دلیل، مذاکره با آنها را متوقف کردیم. "
در آن زمان اشارۀ او به شهادت به استاد برهان الدین ربانی، رئیس شورای صلح افغانستان و محمد ولی کرزی برادر خود کرزی بود که توسط طالبان کشته شدند. اما به نظر میرسد مسئله مذاکرات با طالبان و ایجاد دفتر سیاسی برای آنها در افغانستان به مسئله‌ای کاملا جدی تبدیل شده است.
اخبار مربوط به تأسیس دفتر سیاسی طالبان در خارج از افغانستان اولین بار در ماه سپتامبر 2011 منتشر شد و استانبول یا قطر به عنوان کشورهای احتمالی برای تأسیس این دفتر پیشنهاد شدند، اما در نهایت کشور قطر به خاطر مجاورت با این منطقه و نیز وجود پایگاه هوایی امریکا در آن به عنوان کشور هدف انتخاب شد.
با وجود تلاش امریکا و افغانستان برای ایجاد دفتر سیاسی برای گروه طالبان و مذاکرۀ مستقیم با مسؤولان این گروه، باید توجه داشت که طالبان اساسا مشارکت محدود در اداره امور سیاسی افغانستان را نمی پذیرد و در این راستا خواستار سهمی کامل است. اساسا ائتلاف با طالبان موضوعی غیر ملموس در سیاست افغانستان محسوب میشود. در اینجا به صورت خودکار سئوالات زیادی به ذهن متبادر میشود که مهم ترین آنها مربوط به نحوه بازگشت طالبان به قدرت است. بدون شک طالبان واقعی هیچ گاه در گزینه‌ای بین (خروج کامل از قدرت)و (حضور تمام عیار در قدرت) متوقف نمی گردند. به عبارت دیگر معامله با طالبان اصول و قواعدی دارد که نیروهای خارجی و حتی دولت افغانستان نسبت به آن آگاهی ندارند. طالبان خواستار مشارکت در قدرت نیست بلکه خواستار به دست گیری کل قدرت و بازگشت به راس معادلات سیاسی و نظامی کابل میباشد. از این رو ما شاهد تقابل و دیالکتیکی پایدار میان دولتهای کابل و واشنگتن هستیم. این همان مسئله‌ای است که کرزی نتوانسته و به عبارت دیگر نخواسته است آن را درک نماید. حامد کرزی باید جزئیات مربوط به آشتی با طالبان را به صورت کامل مطرح نماید. اما دولت مرکزی افغانستان در این خصوص سعی دارد به ذکر کلیات بسنده نماید.
لذا به نظر میرسد که طرح ایجاد دفتر سیاسی برای طالبان و مذاکره با آن گروه، تنها صرف هزینه و زمان میباشد، که تلف نمودن این دو گزینه به هیچ عنوان به مصلحت ملت افغانستان نخواهد بود. بهتر این خواهد بود که هزینه‌ها و وقت خود را صرف تقویت نیروهای مسلح کشور نموده و از جوانان غیوری که آمادۀ دفاع از کشورشان در مقابل دشمنان ملت میباشند، پشتیبانی اقتصادی و روحی نمائیم.
سرمقاله شماره 120 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/6/10
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/609
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
