علیرغم توجیه دروغین و ریاکارانه وزارت خارجه انگلیس مبنی بر این‌که کارکنان سفارتخانه افغانستان در لندن توسط طالبان اخراج شده‌اند، بنابراین این سفارتخانه باید تعطیل شود، واقعیت همان چیزی است که از جانب زلمی رسول؛ سفیر گماشته شده از سوی دولت پیشین افغانستان در لندن بیان شد و آن این‌که سفارتخانه افغانستان در این شهر، تحت فشار دولت میزبان تعطیل میشود و این همان چیزی است که بر تبانی پنهانی میان قدرت‌های اروپایی و طالبان مهر تایید می‌زند.
بریتانیا اخیرا ادعا کرد که چون حکومت طالبان کارمندان سفارت افغانستان در لندن را برکنار کرده است، این سفارتخانه و امور کنسولی آن تعطیل میشود.
وزارت خارجه بریتانیا گفته است که به حمایت بشردوستانه از افغانستان ادامه می‌دهد؛ اما «بنا به کنوانسیون وین در روابط دیپلماتیک، افغانستان مسئول ختم وظیفه کارکنان در سفارت‌هایش است.»
زلمی رسول، فرستاده دولت پیشین اما در حساب ایکس خود خبر داد که با «لزوم‌دید مقامات کشور میزبان»، سفارت افغانستان در بریتانیا رسما از تاریخ ۲۷ سپتمبر ۲۰۲۴ (حدود دو هفته دیگر) تعطیل خواهد شد.
کارشناسان می‌گویند که کشورهای اروپایی در پشت پرده با حکومت طالبان وارد زد و بندهای پنهانی شده‌اند و تعطیلی و سپس واگذاری سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان در این کشورها بخشی از این معامله است.
به باور آن‌ها تصمیم حکومت طالبان مبنی بر اعتبارزدایی از تصمیمات، مصوبات و خدمات نمایندگی‌های سیاسی و کنسولی افغانستان در ۱۴ کشور اروپایی درست پس از آن اتخاذ شد که امیرخان متقی؛ سرپرست وزارت خارجه حکومت طالبان در دوحه با دیپلومات‌های اروپایی یک نشست پشت درهای بسته برگزار کرد.
از جانب دیگر، کشورهای اروپایی میزبان نمایندگی‌های دیپلوماتیک افغانستان اگر به راستی با حکومت طالبان تبانی نکرده بودن - همان‌گونه که تاکنون به ادامه کار این نمایندگی‌ها علیرغم فقدان دولت سابق و بازگشت طالبان به قدرت در کابل مشروعیت داده‌اند - می‌توانستند در برابر اعلامیه وزارت خارجه حکومت طالبان بایستند و خدمات کنسولی سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های افغانستان در کشورهای یادشده را مشروع و معتبر اعلام کنند؛ اما آن‌ها برخلاف انتظار و بی‌توجه به ابراز آمادگی دیپلومات‌های فعال در کشورهای اروپایی برای ادامه کار و ارائه خدمات معمول به شهروندان و مهاجران افغان مقیم این کشورها به نیابت از طالبان فشار بر نمایندگی‌های دیپلوماتیک را افزایش داده و آنان را میان تعطیلی کامل و تعامل مستقیم با حکومت طالبان در تنگنا قرار دادند.
در این مورد خاص، علیرغم توجیه دروغین و ریاکارانه وزارت خارجه انگلیس مبنی بر این‌که کارکنان سفارتخانه افغانستان در لندن توسط حکومت طالبان اخراج شده‌اند، بنابراین این سفارتخانه باید تعطیل شود، واقعیت همان چیزی است که از جانب زلمی رسول؛ سفیر گماشته شده از سوی دولت پیشین افغانستان در لندن بیان شد و آن این‌که سفارتخانه افغانستان در این شهر، تحت فشار دولت میزبان تعطیل میشود و این همان چیزی است که بر تبانی پنهانی میان قدرت‌های اروپایی و حکومت طالبان مهر تایید می‌زند.
از نظر منتقدان این تبانی با چراغ سبز امریکا صورت گرفته و نشانه‌ای واضح از تعامل گام به گام با رژیم طالبان تا شناسایی کامل این رژیم محسوب میشود.
کارشناسان همچنین می‌گویند که امریکا یک فرایند چند مرحله‌ای را برای مشروعیت دادن به حکومت طالبان طراحی کرده است که بر بنیاد آن ابتدا کشورهای همسایه و منطقه، دامنه تعاملات مستقیم سیاسی و اقتصادی خود با حکومت طالبان را با پذیرش رسمی دیپلومات‌های این رژیم توسعه می‌دهند سپس همین الگو توسط کشورهای اروپایی به اجرا درمی‌آید و در نهایت، راه برای شناسایی رسمی رژیم طالبان از جانب امریکا و کل جامعه جهانی هموار میشود.
دو مرحله اول، این فرایند مهندسی شده امریکایی تاکنون با موفقیت در حال اجرا بوده است و احتمال می‌رود که با مشخص شدن سرنوشت نمایندگی‌های سیاسی و دیپلوماتیک افغانستان در کشورهای اروپایی و پذیرش نمایندگان حکومت طالبان در این مراکز، واشنگتن نیز از سیاست خارجی واقعی خود در قبال حکومت طالبان یعنی به رسمیت شناختن مستقیم این حکومت پرده بردارد و به این ترتیب، زمینه پذیرش بین‌المللی طالبان به عنوان دولت مشروع افغانستان مساعد شود.
ابراز اطمینان مکرر و صریح مقامات حکومت طالبان مبنی بر این‌که آن‌ها با ده‌ها کشور جهان تعامل مستقیم و گسترده دارند و در آینده نزدیک دامنه تعاملات به چندین کشور دیگر نیز گسترش خواهد یافت، برداشت‌های بالا را تایید می‌کند و نشان می‌دهد که در پشت پرده، واقعیت جدیدی در حال متولد شدن است.
در صورتی که این فرایند با موفقیت اجرایی شود حکومت طالبان عملاً به عنوان دولت مشروع افغانستان از جانب جامعه جهانی به رسمیت شناخته خواهد شد و این در حالی است که آنان تاکنون از سوی مردم افغانستان پذیرفته نشده و فاقد هرگونه مشروعیت ملی هستند؛ اما این برای جهانی که طالبان را بر مردم افغانستان تحمیل کرده و همه روزه برای استحکام قدرت آن‌ها به آنان پول و سلاح و زمینه‌های تعامل سیاسی و اقتصادی فراهم می‌کند هیچ اهمیتی ندارد. درست همان‌گونه که میلیون‌ها نفر از زنان و دختران و اقلیت‌های قومی و تباری افغانستان که همه روزه قربانی سیاست‌های حکومت طالبان می‌شوند نیز هیچ جایگاه قابل اعتنایی در اولویت‌های جامعه جهانی ندارند. مهدی نوری
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/33448
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
