مولوی عبدالکبیر؛ معاون سیاسی رییس‌الوزرای حکومت طالبان در دیدار با شماری از مسئولان برخی رسانه‌ها و آگاهان سیاسی گفته که حکومت آنها خواهان مشکل با هیچ کشوری به شمول همسایه‌ها نیست و نیز به توافقنامه دوحه که با امریکا امضا کرده پایبند است.
به گزارش انصار، ارگ حکومت طالبان در خبرنامه‌ای نوشته در این دیدار مولوی عبدالکبیر گفته که حکومت طالبان «در سیاست داخلی و خارجی پیشرفت‌هایی داشته است.»
او افزده‌است: «[حکومت طالبان] اکنون در منطقه و جهان با شماری از کشورها تعامل رسمی دارد و این تعامل در حال گسترش است و وحدت میان ملت و حکومت، خطوط اساسی سیاست داخلی می‌باشد.»
معاون نخست وزیر طالبان در حالی بر تعهد شان به مفاد توافقنامه دوحه تاکید می‌کند که هر دو طرف در گذشته بارها همدیگر را به نقض این توافقنامه متهم کرده‌اند.
با این وجود اما علیرغم اینکه امریکا هنوز ظاهراً رژیم طالبان را به رسمیت نمی‌شناسد؛ اما کارشناسان می‌گویند که توافقنامه دوحه همچنان مبنای روابط دو طرف محسوب میشود.
بر بنیاد همین توافقنامه است که امریکا اجازه نداده است که مبارزات مسلحانه مخالفان رژیم طالبان علیه آنها به سرانجام برسد.
امریکا حتی جریان های مخالف طالبان و نمایندگان اقوام و سازمان‌های سیاسی و مدنی کشور را در نشست‌های بین‌المللی مرتبط با افغانستان دعوت نمی‌کند و از این طریق مواضع طالبان را تقویت می‌کند و راه را برای تثبیت موقعیت این رژیم به عنوان تنها نماینده افغانستان در عرصه بین‌المللی هموار می‌سازد.
بسیاری از آگاهان حتی معتقد اند که روند دوحه که در حال حاضر ظاهراً تحت رهبری سازمان ملل متحد و به منظور دستیابی به نقشه راهی برای آینده افغانستان برگزار میشود نیز در ادامه توافقنامه دوحه میان امریکا و طالبان قابل ارزیابی است و اینکه دوحه پایتخت قطر به عنوان میزبان نشست‌های به ابتکار سازمان ملل متحد درباره افغانستان تعیین شده به طور معناداری این برداشت را تایید می‌کند.
از جانب دیگر، مولوی عبدالکبیر تنها مقام حکومت طالبان نیست که به طور رسمی و صریح از تمایل این رژیم برای برقراری روابط با همه کشورهای جهان از جمله امریکا سخن می‌گوید. رهبران و مقامات مختلف حکومت طالبان به مناسبت‌های گوناگون از علاقه و برنامه خود برای گسترش روابط و ویت همکاری‌های دوجانبه با تمام کشورها از جمله امریکا سخن گفته‌اند.
به این ترتیب از نظر طالبان هیچ خصومتی میان حکومت آنها و امریکا وجود ندارد. این در حالی است که طالبان ادعا می‌کنند که امریکایی‌ها در زمان اشغال افغانستان هزاران نفر از نیروهای آنها را کشته و با استفاده از حداکثر توان و قدرت خود برای نابودی کامل طالبان تلاش کرده است.
اگر این ادعا درست باشد پس خصومت میان امریکا و طالبان هرگز نباید به سادگی قابل نادیده گرفتن باشد.
رهبران طالبان اما با ابراز تمایل خویش به برقراری روابط با امریکا به وضوح نشان می‌دهند که هرگز خصومتی وجود نداشته، جنگی در جریان نبوده و امریکا نیز مانند همه کشورهای جهان تواند روابطی عادی و مبتنی بر همکاری‌های راهبردی با طالبان برقرار کند.
یکی دیگر از نشانه‌های عدم خصومت واقعی میان امریکا و طالبان امضای توافقنامه دوحه است؛ توافقنامه‌ای که نه تنها راه را برای خروج نظامیان امریکایی از افغانستان به منظور کمک به تمرکز ایالات متحده بر جنگ اوکراین هموار کرد؛ بلکه زمینه بازگشت طالبان به قدرت بر اساس اهداف راهبردی ایالات متحده را فراهم ساخت تا آنها و متحدان فرامرزی آن پروژه‌های راهبردی و ضد امنیتی ایالات متحده در افغانستان و آسیا را به نیابت از امریکا اجرایی کنند.
به این ترتیب، نه دیروز میان امریکا و طالبان دشمنی وجود داشته و نه امروز آنگونه که امریکایی‌ها تظاهر می‌کنند دوطرف هیچگونه روابطی ندارند؛ بلکه در عمل حکومت طالبان همانگونه که ایجاد و بقا و ادامه حیات و بازگشت دوباره به قدرت خویش را مرهون همکاری‌های امریکا هستند، عدم فروپاشی رژیم نوبنیاد شان در دوره دوم نیز به لطف کمک‌های سیاسی و تسلیحاتی و اقتصادی و مالی ایالات متحده محقق شده است و این یکی دیگر از امتیازات و موهبت‌های بزرگ توافقنامه دوحه است؛ بنابراین طالبان باید به آن پایبند باشد؛ زیرا تنها در این صورت است که می‌توانند همچنان به حیات و سلطه شان بر افغانستان ادامه دهند.
البته در مقابل نباید فراموش کرد که امریکا نیز منافع بزرگی در امضا و اجرای توافقنامه دوحه دارد که تنها یکی از آنها فعالیت‌های رو به توسعه تروریزم امریکایی در افغانستان زیر سلطه طالبان و گسترش آن به سایر کشورهای همسایه و منطقه در آینده‌ای نه چندان دور است. فرهمند
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/32603
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
