به گزارش انصار به نقل از اسپوتنیک، الکساندر بورتنیکوف، رئیس FSB روسیه، گفته بود که نقش اصلی در بی ثبات کردن اوضاع در افغانستان بر عهده سرویس های اطلاعاتی امریکا و انگلیس است. سیا و ام آی 6 حضور استخباراتی خود را در شماری از ولایات کلیدی افغانستان مجدداً برقرار می کنند و موضوع بازگرداندن پایگاه های امریکایی به کشور در حال بررسی است.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی رسمی حکومت طالبان گزارش‌ها مبنی بر ایجاد پایگاه‌های سرویس‌های اطلاعاتی امریکا و انگلیس در افغانستان را تکذیب کرد.
علی سمیع، تحلیلگر اقتصاد و سیاست جهانی در گفتگو با اسپوتنیک گفت: مسئله حضور استخباراتی ایالات متحده و امریکا در افغانستان طی 50- 60 سال گذشته یک مسئله حاد سیاسی- امنیتی در افغانستان بوده است. در این مدت این استخبارات از افغانستان منابع اطلاعاتی زیادی جمع آوری کردند و در هر رخ دادی که در افغانستان به وقوع پیوسته است به شکل مستقیم و یا غیر مستقیم در آن شریک بوده اند؛
ایالات متحده و بریتانیا امروز نقطه نقطه افغانستان را به خوبی بلد هستند، با علایق، فرهنگ ها، مذاهب و همه و همه آشنا هستند و کلا در مسئله افغانستان از منابع بسیار بزرگ اطلاعاتی بر خوردار هستند؛
ایالات متحده از سال 2001 تا سال 2021 با تمام دنباله روان خود از نقش استخباراتی خارج شدند و فراتر از آن به نقش سیاسی و نظامی (حضور 130000 سرباز در افغانستان) روی آورند؛
فعلا که از افغانستان از دیدگاه نظامی خارج شده اند، مطمئناً کشوری مثل افغانستان را که سالانه 2 تا 3 میلیارد دالر به آن می پردازند ترک نکرده اند، و طالبانی که در 20 سال متواتر، ایالات متحده بر علیه شان در افغانستان جنگید و احتمال دارد که همین طالبان طی دو سال گذشته، از زمان امضای تفاهمنامه صلح دوحه، از درد و رنجی که از سوی ایالات متحده در مبارزه با تروریزم متحمل شدند و بیست سال متواتر که راکت ایالات متحده و ناتو بر سر طالبان و خانه و خانواده های آنها فرود آمد را فراموش کرده باشند؛
این مسئله باعث می شود که ایالات متحده با پول بسیار هنگفت و امکانات بسیار سریع، رفتار های طالبان و رخ داد ها در افغانستان را از نزدیک مطالعه بکنند و حضور استخباراتی خود را داشته باشند؛
ایالات متحده به همراه متحدان اروپایی خود به دنبال این هستند که دوباره به هر نحوی که امکان داشته باشد افغانستان را به مرکز جنگ های اوراسیایی تبدیل کنند، چرا که امروز از روسیه تا آسیای مرکزی تا ترکیه و چین و ویتنام و هندوستان و پاکستان در یک اتحاد و همبستگی استراتژیک قرار دارند؛
کشور ها از دوره جنگ سرد و از فرهنگ باقیمانده آن خارج شده اند و به مرحله همکاری های استراتژیک اوراسیا رسیده اند. همانطوری که در سال 2021 امریکا با خروج سربازان خود از افغانستان این زمینه را فراهم کرد که افغانستان بین پاکستان و هندوستان، میان پاکستان و روسیه، میان چین و روسیه، میان پاکستان و ایران، میان ایران و روسیه به یک نقطه کشمکش تبدیل شود؛
با این حال منطقه توانست که این موضوع را بخوبی مدیریت بکند و این به معنی این است که منطقه برسر افغانستان، نمی خواهد روابط استراتژیک و همکاری های بزرگ اوراسیایی خود را خراب کند و بر هم بزند و برای آنها افغانستان به حدی ارزش ندارد که این همکاری ها را بخاطر آن خدشه دار کنند؛
با تمام این اوصاف من بر این باورم که امریکا و متحدانش کوشش می کنند که نگذارند افغانستان به این ساختار امنیتی، سیاسی و اقتصادی که در این منطقه وجود دارد و روز به روز بر ثبات آن افزوده می شود، ادغام شود؛
از این رو طالبان با نظام اسلامی خود با دیگر کشور ها در حد صحبت و نه به سطح ادغام و همکاری های استراتژیک در ارتباط هستند و متوجه هستند که در صورت نزدیکی بیش از این حد، روند انتقال پولی که از ایالات متحده دریافت می کنند با مشکل مواجه می شود و امریکا نیز جریان ها را به این طریق کنترول می کند؛
آقای سمیع در پایان گفت این موضوع نیاز به ارائه مدارک دقیق تر دارد تا ثابت شود که عملا چه اقداماتی از سوی چه کسانی و با سازمان دهی کدام استخبارات صورت می گیرد. اما در تصویر بزرگتر می توان ملاحظه کرد که ایالات متحده و غرب حتما بر این موضع هستند که باید مانع ادغام و نزدیکی طالبان به همکار های استراتژیک منطقه ای شوند و جریان های خلاف میل آنها در منطقه و افغانستان شکل بگیرد؛
دستیابی امریکا و متحدانش به این نیت اما، مربوط می شود به طالبان، چرا که طالبان در افغانستان حکومت را به دست دارند. طالبان بسیار کوشیده اند که عناصر و استراتژی های سیاست خارجی قدرت های منطقه و جهان را بر علیه یکی دیگر استفاده نکنند و بی طرف باشند. در صورت مدیریت درست این مسئله از سوی طالبان و جلوگیری و کنترول از خواستها و فشار های ایالات متحده علیه قدرت های منطقه، طالبان میتوانند با کشور های منطقه وارد رابطه های استراتژیک شوند و برای مدت بیشتری بدون دردسر در قدرت باقی بمانند، در غیر این صورت در مرزهای افغانستان با آسیای مرکزی، چین و ایران دردسر بسیار بزرگی ایجاد خواهد شد.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/27765
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
