نشریه مرور فنآوری یا تکنولوژی ریویو در گزارشی که بر اساس نظرسنجی از شماری از کارشناسان و نخبگان حوزه‌های مختلف یا به قول نویسنده این گزارش «افرادی که جهان را شکل می‌دهند» تنظیم شده؛ به مسیر حرکت جهان در ده سال آینده پرداخته است. این که دنیا در سال ۲۰۳۰ چه ویژگی‌هایی خواهد داشت و آینده این سیاره آبی چگونه خواهد بود؟
آن‌چه در پی می‌آید؛ صحبت‌های شماری از نخبگان حاضر در آخرین مجمع جهانی اقتصاد در داووس است- درباره آینده زمین و البته سیمای این سیاره در سال ۲۰۳۰.
نشریه مرور فنآوری در این زمینه از اریک برایانولفسون، مدیر طرح‌های خلاقانه کمپانی آمریکایی اقتصاد دیجیتال نقل قول کرده- که عقیده دارد در ده سال آینده هوش مصنوعی باعث رونق بهره‌وری خواهد شد.
این کارشناس با اشاره به ۲۵ سالگی شرکت آمازون می‌گوید که «به رغم این که در این ربع قرن تجارت الکترونیک پیشرفت قابل توجهی داشته، ولی هنوز هم این نوع تجارت درصدی ناچیز از کل تجارت خرده‌فروشی را شامل است- و این عقب‌‌ماندگی احتمالاً تا ده سال دیگر تا حد قابل ذکری جبران خواهد شد». به عبارت بهتر اریک برایانولفسون بر این باور است که «مهم‌ترین پیشرفت ده سال آتی را در زمینه تجارت آنلاین و الکترونیک شاهد خواهیم بود- و در سال ۲۰۳۰ این پیشرفت باعث افزایش بهره‌وری تولید در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه خواهد شد».
وانوری کاهیو، نویسنده کنیایی داستان‌های علمی‌تخیلی ولی عقیده دارد که در سال ۲۰۳۰ مهم‌ترین پیشرفت را در زمینه روبوتیک و هوش مصنوعی خواهیم دید- و در این میان آفریقا تبدیل به بستری آزمایشی در زمینه امکان همزیستی انسان و ربات خواهد بود.
وانوری کاهیو با اشاره به تجربه ده سال پیش کنیا در زمینه نصب پلیس‌های ترافیکی رباتیک- که مردم هم به دلیل این که باور داشتند این روبات‌ها فاسد نیستند، بیشتر از پلیس انسانی از آن‌ها اطاعت کردند- می‌گوید: «همان‌طور که کنیا در بحث رونق پلیس‌های روباتیک و فناوری‌های پرداخت دیجیتال پیشرو بوده، فکر می‌کنم که مردم این کشور در مورد تعامل با هوش مصنوعی و روبات‌ها نیز نمونه‌ای عمل خواهند کرد. در کل پتانسیل زیادی برای برنامه‌های کاربردی هوش مصنوعی در آفریقا وجود دارد که به آفریقا در زمینه مقابله با مشکلات کمک می‌کند- به خصوص که تا سال ۲۰۵۰، از هر چهار نفر در دنیا یک نفر آفریقایی خواهد بود و همین هم چشم‌انداز رشد هوش مصنوعی را روشن‌تر جلوه می‌دهد».
هلنا لورنت، مدیر کمپانی انگلیسی مصرف‌کنندگان بین‌المللی در بحث پیشرفت‌های ده سال آتی به یک موضوع اقتصادی اشاره می‌کند و می‌گوید که در سال ۲۰۳۰ شاهد قدرت و حفاظت بیشتر از مصرف‌کنندگان کالاها خواهیم بود.
این فعال اقتصادی در این زمینه می‌گوید: «ده سال دیگر مصرف‌کنندگان بخشی از تراست‌ها و تعاونی‌هایی خواهند بود که برای محافظت از حقوق آن‌ها شکل گرفته‌اند. شرکت‌هایی که به مصرف‌کنندگان مشاوره و آگاهی خواهند داد، آن‌ها را به تولیدکنندگان و به خصوص کشاورزان متصل خواهند کرد- و در کل با تضمین ارائه قیمت‌های بهتر، اطلاعات بیشتر در مورد کالاها و البته دادن ضمانت‌های لازم به تولیدکنندگان، هم حق انتخاب بیشتری به مصرف‌کنندگان خواهند داد و هم ثبات و پایداری بیشتر به تولیدکنندگان و کشاورزان»...
مایکل کیسی، مدیر ارشد کمپانی مالی کوین‌دسک اما در پیش‌بینی ده سال آینده به کاهش قابل توجه قدرت دلار اشاره می‌کند و می‌گوید که در سال ۲۰۳۰ دلار دیگر ارز ذخیره جهان نخواهد بود.
مایکل کیسی می‌گوید: «دلار به دلیل ثباتش به عنوان ارز ذخیره قلمداد میشود. یعنی در قراردادهای مدت‌دار شرکت‌های دو کشور مختلف معامله را به دلار تنظیم می‌کنند تا از نوسانات نرخ ارز محافظت کنند. اما در ده سال آینده ارزهای دیجیتال به احتمال زیاد جای دلار را خواهند گرفت و دیگر نیازی به دلار وجود نخواهد داشت. این به معنای کاهش مزایای شرکت‌های آمریکایی خواهد بود و البته شانس موفقیت بیشتر شرکت‌های نوآور، غیرمتمرکز و با تفکر جهانی- که می‌تواند باعث تغییرات عظیمی در اقتصاد جهان شود».
ژنویو بل، عضو ارشد اینتل که استرالیایی است، در پیش‌بینی ده سال آینده به این موضوع مهم اشاره می‌کند که در بازه زمانی ده ساله پیشرو شاهد تشخیص و جبران شکنندگی زیرساخت‌های قرن بیستم خواهیم بود.
این مدیر اقتصادی در این زمینه می‌گوید: «در تمام تابستان امسال کشور من داشت در آتش می‌سوخت و فکر می‌کنم سال ۲۰۳۰ شبیه استرالیای امسال خواهد بود. اول این که آب و هوای نقاط مختلف دنیا سریع‌تر از همیشه در حال تغییر است. دوم این که داده‌های شخصی و دولتی در مورد پیش‌بینی آتش‌سوزی، درخواست‌های تخلیه، گزارش‌های کیفیت هوا و غیره در دسترس مردم هستند و سوم هم این که باید با این واقعیت کنار بیاییم که تمام زیرساخت‌های قرن بیستم، از برق و آب تا ارتباطات و جامعه مدنی، شکننده هستند و این شکنندگی، قرن بیست و یکم را بی‌تردید سخت‌تر خواهد کرد».
زاخاری بوژ، کارشناس بیولوژی درباره مهم‌ترین پیشرفت‌های بازه زمانی ده ساله پیشرو به ساخت پلاستیک از گیاهان اشاره می‌کند.
به گفته این کارشناس «در تمام ۸۰ یا ۹۰ سال اخیر ریشه تمام نوآوری‌های انجام یافته نفت بوده- که به سوخت، پلاستیک، دارو و... تبدیل شده است. اما فکر می‌کنم که دهه ۲۰۲۰ یک دهه متفاوت خواهد بود که نوآوری‌ها ریشه در زیست‌شناسی خواهند داشت. در حقیقت در این دهه مهندسی ژنتیک با ایجاد امکان تولید مواد جدید از گیاهان به مردم امکان یک زندگی پایدارتر و البته یک اقتصاد رو به جلوتر را خواهد داد. حرکتی که البته در حال حاضر نیز شروع شده- و مثلاً یک شرکت در این زمینه جایگزینی برای روغن پالم ساخته. پیشرفتی که با افزایش عظیم قدرت محاسباتی و هوش مصنوعی امکان‌پذیرتر نیز خواهد شد و در واقع امکان مدل‌سازی و طراحی مسیرهای متابولیک لازم را ایجاد خواهد کرد».
رونالدو لموس، مدیر برزیلی موسسه فناوری ریو، اما، پیشرفت گوشی‌های چینی را اجتناب ناپذیرترین پیشرفت ده سال آتی ارزیابی می‌کند و می‌گوید: «تا سال ۲۰۳۰ مشهورترین برندهای تلفن همراه در سراسر جهان چینی خواهند بود و حتی این گوشی‌ها سیستم عامل خود را نیز اجرا خواهند کرد. این یعنی نفوذ اندروید در بازار به نصف کاهش خواهد یافت».
شارون بارو، دبیر کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری بین‌المللی در این زمینه به «نابودی زنجیره‌های تامین جهانی» اشاره می‌کند- که باعث خواهد شد کشورهای فقیر متضرر شوند.
شارون بارو می‌گوید که «فن‌آوری‌هایی مانند پرینت سه‌بعدی، اتوماسیون و روباتیک باعث یک بومی‌سازی گسترده در زمینه تولید خواهند شد- و این صنایع جهانی را به خطر خواهد انداخت. یعنی وقتی یک مشتری بتواند به مغازه محلش برود و بگوید یک شلوار جین چهار استریپ و سه جیب می‌خواهد و فروشنده آن را فوراً برایش آماده کند، به این معناست که صنعت مد به شدت به خطر افتاده است. در تولید مواد غذایی نیز این اتفاق افتاده و تولید محلی‌تر خواهد شد. هم‌چنین تلاش برای کاهش ردپای کربن الگوهای مصرف را تغییر خواهد داد. بنابراین زنجیره‌های تأمینی که تجارت جهانی بر آن‌ها استوار شده- هر چند در حال حاضر غیرانسانی و استثمارگر هستند- تا حد زیادی از کشورهای آسیب‌پذیر دور شده و پتانسیل شکست و ناامیدی را برای دولت‌های فقیر افزایش خواهند داد».
انتهای پیام
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/25133
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
