سرانجام پس از سه ماه کشمکش سیاسی میان اشرف غنی و عبدالله عبدالله بر سر نتیجه انتخابات ریاستجمهوری، این دو امروز یکشنبه توافق سیاسی امضا کردند.
این توافق سیاسی، پس از آن امضا میشود که هم اشرف غنی و هم عبدالله عبدالله در انتخابات جنجالی سال گذشته خودرا برنده اعلام کردند و مراسمهای تحلیف را بهجا آوردند.
بربنیاد یک نسخه این توافق سیاسی که نشر شده است، اشرف غنی رییسجمهور است و عبدالله عبدالله عبدالله هم مسوولیت «شورای عالی مصالحه» را خواهد داشت و نیز در کابینه ۵۰ درصد سهم خواهد داشت.
متن توافقنامه را اینجا بخوانید:
در این نسخه توافقنامه آمدهاست که روند صلح را شورای عالی مصالحه ملی رهبری خواهد کرد و هیأت مذاکره کننده صلح به این نهاد گزارش خواهد داد.
اعطای رتبه نظامی مارشالی برای جنرال دوستم بربنیاد فرمان رییسجمهور و عضویت وی در شورای عالی دولت و شورای امنیت ملی بخشی دیگر از این توافق است.
در همین حال، منابعی میگویند که وزارتهای، امور داخله، عدلیه، کار و امور اجتماعی، امور مهاجرین و عودت کنندهگان، ترانسپورت، اقتصاد، زراعت آبیاری و مالداری، تحصیلات عالی، امور سرحدات و قبایل، صنعت و تجارت و وزارت مخابرات و تکنالوژی معلوماتی نیز از سوی غنی به عبدالله پیشنهاد شدهاست.
در بخشی از این توافقنامه به اصلاحات در ساختار حکومت و برگزاری انتخابات نیز پرداخته شدهاست.
بربنیاد این توافقنانه یک هیات نظارتی پنج نفری که مشمول چهرههای ملی - سیاسی خواهند بود ایجاد خواهد شد تا جلو نقض توافقنامه را بگیرد.
خلاصهای از سخنان دکتر عبدالله عبدالله پس از امضای توافقنامه سیاسی میان ارگ و سپیدار:
« همانطور که مردم شریف افغانستان در جریان هستند نتایج انتخابات مشکلساز شد و همزمان دو مراسم تحلیف ریاستجمهوری توسط هر دو تیم برگزار شد.
- شکی وجود ندارد که انتخابات افغانستان مراحل قانونی خود را به ویژه در مرحلهء رسیدگی به شکایات به درستی طینکرد. اگر واقعا میخواهیم مردم افغانستان دیگر شاهد دو مراسم تحلیف نباشند، وظیفهی همه ما است که نگذاریم انتخابات از مسیر قانونی اش دوباره منحرف شود.
- امروز شما شاهد مراسم امضاء توافقنامه بین این دو تیم میباشید. توافقنامهای که بعد از مشورههای زیاد با مردم و اقشار مختلف جامعه و با میانجیگری بزرگان این کشور ترتیب شده است.
- شکی وجود ندارد که کشور عزیزمان افغانستان در بحرانیترین وضعیت ممکن قرار دارد.
- کاهش کمکهای جامعهء جهانی خصوصا کمکهای ایالات متحدهء امریکا، بحران کرونا و تاثیرات منفی اقتصادی و اجتماعی آن روی مردم، معطل بودن امور حکومتداری، تشدید ناامنیها، تاکید جامعه جهانی بر توافق بین دو تیم و از همه مهمتر خواست اکثریت مطلق مردم، همه و همه بر آن شد که ما از سعه صدر کار بگیریم و با تدبیر پیش برویم.
- من نمیخواهم در اینجا در مورد نتایج انتخاباتی صحبت کنم و آن را به قضاوت مردم واگذار میکنم. مطمئنا گذشت زمان همه موضوعات را مشخص مینماید.
- پذیرفتن این توافق سیاسی کار آسانی نبود ولی تصمیم به این انعطاف با مشوره اکثریت اعضای تیم ثبات و همگرایی فقط و فقط بخاطر رضای حق تعالی و منافع علیای کشور صورت گرفت.
- بیثباتی میتوانست کشور را به قهقرا ببرد و منفعت آن را فقط دشمنان افغانستان ببرند.
- موقف بخشی از همکارانمان را که تا اکنون با این تصمیم همنوایی ندارند، کاملا درک میکنیم ولی دنبال کردن اهداف مشترکمان همچنان ادامه دارد.
- تعهد ما در جهت اصلاحات بنیادی در قوانین، به خصوص تعدیلات مورد نیاز در قانون اساسی و پروسههای انتخاباتی همچنان باقوت پا برجاست که در متن توافقنامه به صورت واضح تصریح یافته است.
- راههای دستکاری در نتایج انتخابات و آرای مردم برای همیشه مسدود شود. به همین منظور باید ارکان لویه جرگه به زودی تکمیل گردد.
- به دلیل عملی نشدن مفردات توافقنامهی حکومت وحدت ملی، در انتخابات 1398 نیز با عین مشکل در پروسهی انتخابات روبرو شدیم.
- امیدواریم حکومت جدید با استفاده مثبت از تجارب پنج سال گذشته فرصت خدمتگزاری بیشتری به مردم فراهم کند.
- مطمئنا موفقیت این توافقنامه به هماهنگی دو طرف و عملی شدن آن بستگی دارد.
- نظامی که حمایت واقعی مردم را نداشته باشد، به صورت طبیعی در فاصله از مردم قرار گرفته و چنانچه دیدیم در هر عرصه با بحران و بنبست مواجه میگردد.
- ما به خاطر رسیدن به صلح و تامین امنیت و رفاه عامه، قدم به پیش گذاشتیم تا بنبست شکسته شود. حالا همه چیز به رعایت و برخورد صادقانه با توافقنامه بستگی دارد.
- همانطور که بار بار گفتم آمادهء هر نوع قربانی برای دستیابی به صلح پایدار هستم.
- اگر مسئولیت شورای عالی مصالحه ملی را عهدهدار شدم بخاطر اهمیت فوق العادهء صلح برای مردم در این مقطع زمانی حساس و استفاده از فرصت بوجود آمده است.
- اولویت اصلی کشور، امروز صلح است.
- صاحبان اصلی این کشور مردم هستند. مردمی که هر روز قربانی میدهند. مردمی که از جنگ خسته شدهاند و همه یک صدا امروز صلح میخواهند.
- در مقابل صلح، جنگ است و همه ما به این توافق رسیدهایم که جنگ راه حل نیست. جنگ فقط مشکل افغانستان را پیچیده تر میکند و انشاءالله به آن پایان میبخشیم.
- واقعیت این است که بخش نظامی ایالات متحدهء امریکا در حال خارج شدن از افغانستان است و کمکهای جامعهء جهانی نیز در حال کم شدن است. آنها میخواهند این خروج یک خروج مسئولانه باشد و بخاطر همین صلح از اهمیت ویژهای برخوردار میباشد.
- ما نیازمند اعتمادسازی در همه سطوح هستیم. اعتماد ملی باید تقویت شود.
- در عدم موجودیت فضای اعتماد پروسهء صلح پیشرفتی نخواهد داشت.
- اعتمادسازی مسئولیت همه جوانب است. طالبان نیز باید حسننیت خویش را عملا ثابت کنند تا اعتماد لازم ایجاد شود.»
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/17662
تگ ها: