دیروز مصادف با سالروز خروج آخرین گروه از نیروهای ارتش سرخ شوروی سابق از افغانستان بود، خروجی که بنا به تعبیری نماد پیروزی اسلام بر کمونیسم است.
بیست وششم دلو با یک واقعه مهم تاریخی یعنی سالروز خروج نیروهای شوروی از افغانستان مصادف است.
حادثه‌ای که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران سرنوشت تاریخ را عوض کرد و منجر به شکست قدرت پوشالی کمونیسم و کشور سردمدار آن یعنی شوروی شد.
سرآغاز تجاوز به افغانستان
در شب ششم قوس سال 1358 خورشیدی نیروهای شوروی تهاجم همه جانبه‌ای را از زمین و هوا به خاک افغانستان آغاز کردند و از مسیرهای بندر (شیرخان)، بندر (حیرتان)، بندر (تورغندی) و مسیر (اشکاشم) به این کشور هجوم آوردند.
نیروهای ارتش سرخ شوروی که شامل صدها تانک، نفربر زرهی، و تریلی‌های مملو از سرباز این ارتش بود با پشتیبانی هواپیماها و بالگردهای جنگی در نقاط از پیش تعیین شده در خاک افغانستان مسقر شدند.
قیام و مقاومت
قیام مردم مسلمان افغانستان که با آغاز کودتایی در 7 ثور سال1357 آغاز شده بود، با تجاوز نیروهای شوروی به خاک افغانستان شدت پیدا کرد و از آنجایی که اشغال افغانستان توسط شوروی برای مردم مسلمان افغانستان بسیار ناگوار بود، نهضت مقاومت در سراسر کشور بر علیه نیروهای شوروی آغاز شد و خیلی زود نیروهای ارتش سرخ در افغانستان زمین‌گیر شدند.
جنگ مجاهدین مسلمان افغانستان بر علیه شوروی در یک تحلیل تاریخی (جنگ اسلام و کمونیسم) بود و طبق گفته (امیر اعتماد دانشیار) در کتاب (جنگ افغانستان و شوروی عامل فروپاشی کمونیسم) پس از هفتاد سال مبارزه سرد و گرم بین این 2 ایدئولوژی در آخرین جنگ کمونیسم علیه اسلام، ملت مجاهد افغانستان بی‌باکانه به عرصه رزم با (استالینیسم) قرن شتافته و سر انجام با شهادت نزدیک به 2 میلیون نفر از بهترین فرزندان خویش کمونیسم را از پای در آورد.
محکومیت تجاوز
مبارزات سیاسی مجاهدین در مجامع بین‌المللی، باعث انزوای شوروی در سطح دنیا شد و ملت‌های اسلامی حمایت همه جانبه خود را از مجاهدین و مردم مسلمان افغانستان اعلام کرده و تجاوز شوروی را به شدت محکوم نمودند.
امام خمینی(ره) رهبر و بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران در همان روزهای اول تجاوز شوروی به خاک افغانستان، این عمل را محکوم کرده و حمایت همه جانبه خود را از ملت مسلمان افغانستان اعلام فرمودند.
(آیت‌ا... محمد آصف محسنی) یکی از رهبران جهادی کشور در پیامی که به مناسبت سالروز تجاوز شوروی به افغانستان صادر کرد از مردم افغانستان خواست که از مساجد و حیسنه‌ها و مدارس دینی در سراسر افغانستان به عنوان پایگاه‌های تبلیغی علیه کفر (مارکسیسم) استفاده کنند و از اجتماعاتی که به نفع دولت باشد در اماکن مقدسه خودداری کنند.
در سالهای مبارزه مردم افغانستان با ابر قدرت شرق، غربی‌ها حمایت همه جانبه خود را از مقاومت مردم افغانستان اعلام کردند.
آیت‌ا... محسنی به کسانی که تحت تأثیر این گونه حمایت‌ها قرار گرفته بودند، هشدار داد: ملای روسی کسی است که حکومت مارکسیسم و ملحد (ببرک) را قانونی جلوه دهد و مردم را به سکوت تشویق نماید و ملای غربی کسی است که محبت غربی‌ها و تمایل به آنان را در دل‌های مردم بیفکند.
تأثیر این مخالفت‌ها بر سیاست خارجی شوروی تا آنجا پیش رفت که در اواخر حکومت (برژینف) جامعه جهانی بخصوص دولت‌های مستقل دیگر هیج گونه اعتمادی را به زمامداران مسکو نداشتند.
علاوه بر شدت فشار نظامی که از طرف مجاهدین افغانستان به نیروهای شوروی وارد می‌شد در سطح بین‌المللی هم فشارها روز افزونتر می‌شد، به گونه‌ای که در سالهای پایانی حضور نیروهای شوروی در افغانستان، 122 کشور عضو سازمان ملل خواهان خروج بدون قید و شرط ارتش سرخ از افغانستان شدند.
فعالیت دیپلماسی و سیاسی مجاهدین
مجاهدین نیز علاوه بر شدت بخشیدن بر فعالیت‌های نظامی خود در سطح بین‌المللی نیز فعالیت‌های گسترده‌ای را آغاز کرده و در ملاقات‌هایی که با برخی از سران کشورها داشتند، خواستار محکومیت و خروج نیروهای شوروی از افغانستان شدند.
آغاز شکست ارتش سرخ
مردم و مجاهدین مسلمان افغانستان در تمامی عرصه‌های معنوی، نظامی و همچنین در سطح سیاسی و بین‌المللی موفق شدند که خیلی زود ارتش سرخ شوروی را وادار به شکست کنند.
امیر اعتماد دانشیار محقق و نویسنده کشورمان بر این باور است که شکست شوروی در جنگ افغانستان با مجاهدین، کمتر از شکست نظامی آنها که منجر به خروج ارتش سرخ از افغانستان شد، نیست.
فشارهای بین‌المللی به تدریج آثار شکست سیاسی نظام کمونیستی را به همگان نشان داد. در عرصه نظامی نیز هر روز که از عمر جنگ شوروی و مجاهدین می‌گذشت، زمان به ضرر ارتش سرخ بود و مجاهدین با تجاربی که به دست آورده بودند، شرایط را برای شوروی بسیار دشوار ساختند.
نیروهای شوروی بر این باور بودند که اگر بتوانند در عرصه نظامی جبهه (احمدشاه مسعود) را در (پنجشیر) شکست دهند، می‌توانند در سایر نقاط افغانستان به پیروزی برسند، و بر اساس همین فرضیه آنان چندین حمله بزرگ را به دره پنجشیر سامان‌دهی کردند که در تمام این حملات شکست سختی را متحمل شدند.
(عبدالحفیظ منصور) یکی از شخصیت‌های جهادی در دره پنجشیر و نویسنده کتاب (پنجشیر در دوران جهاد) تلفات و خسارات نیروهای ارتش سرخ در یکی از جنگ‌های دره پنجشیر را این گونه ذکر کرده است:
(در این حمله، 6 هزار نظامی(سرباز) روسی و داخلی به هلاکت رسیده و 1500 تن از سربازان داخلی به اسارت درآمد و هواپیماهای ساقط شده جت و هلی‌کوپتر 45 فروند و تعداد تانک‌ها و سایر وسایل نقیله منهدم شده شوروی 700 دستگاه ذکر شده است.)
خروج از افغانستان
نیروهای شوروی پس از ناکامی‌هایی که در پنجشیر و سایر مناطق افغانستان متحمل شدند، تصمیم به آتش‌بس و سپس خروج از افغانستان گرفتند و مجبور شدند که زمینه خروج آبرومندانه خود را از افغانستان فراهم کنند.
در سال 1364 خورشیدی (گورباچ‌اف) رهبر اتحاد جماهیر شوروی به دیگر سران حزب کمونیست پیشنهاد کرد که راهی برای خروج از افغانستان پیدا کنند و در تاریخ 24 میزان سال 1364 گورباچ‌اف در یک سخنرانی علنی در گنگره حزب کمونیست اعلام کرد که باید وضعیت نظامی خود را در افغانستان تغییر دهیم وگرنه باید بیست یا سی سال دیگر به همین شکل، بی‌سرنوشت در افغانستان بمانیم.
سرانجام ارتش سرخ شوروی پس ازاینکه 50 هزار نفر از افراد خود را در افغانستان از دست داد و متحمل خسارت‌های سنگین مالی شد، پس از 9 سال و 50 روز، بدون کوچک‌ترین دستاورد نظامی و سیاسی، خاک افغانستان را ترک کرد.
آخرین مرحله از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در 26 ماه دلو سال 1367 خورشیدی با عبور از پل رودخانه (آمو) (دوستی) در منطقه حیرتان در شمال افغانستان از کشور به پایان رسید.
(بوریس گروموف) فرمانده ارتش سرخ شوروی در افغانستان، یک روز پس از اینکه نیروهایش را از رودخانه آمو به سمت خاک شوروی عقب کشیده بود، گفت: (در گرداب خطرناکی گرفتار شده بودیم، نجات ما شبیه یک معجزه بود.)
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1404
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
