"در دهه 1980، اتحاد جماهیر شوروی آموخت حمله به افغانستان خیلی آسانتر از این است که این کشور را بر طبق معیارهای خودتان ترک گویید و حالا 25 سال پس از اینکه روس‌ها این کشور را شکست خورده ترک کردند، امریکا در حال آموختن همان درس تحت شرایطی بسیار متفاوت است."
به گزارش انصار به نقل از(ایسنا)، پایگاه انترنتی "ویک مگزین" در گزارشی نوشته است: (جنگ 12 ساله تحت رهبری ناتو در افغانستان به طور رسمی در اواخر 2014 پایان می‌یابد، اما امریکا درخصوص توافقنامه امنیتی دو جانبه‌ای مذاکره کرده که به آن اجازه میدهد برای یک دهه دیگر 10 هزار سرباز در این کشور نگاه دارد.
اما حامد کرزی، رئیس‌جمهوری افغانستان گفته آن را امضا نخواهد کرد.
امریکا برای این توافقنامه ضرب‌الاجلی را تا 31 دسامبر قرار داده است. روز یکشنبۀ هفتۀ قبل به هنگام پایان لویه جرگه که کرزی در آن حاضر شده بود تا آن معاهده را مورد بررسی قرار دهد، وی اعلام کرد می‌خواهد مذاکرات را دوباره آغاز کند و توافقنامه امنیتی دو جانبه را تا زمانی که مطمئن نشود در مسیر صلح است و افغانستان رئیس‌جمهور جدید خواهد داشت، امضا نخواهد کرد. رای‌دهندگان روز پنجم آپریل سال 2014 جانشین کرزی را انتخاب خواهند کرد.
لویه جرگه از توافقنامه امریکا حمایت کرده و قطعنامه‌ای را تصویب کرد که در آن از کرزی خواسته شده بود آن را تا پایان سال امضا کند. حتی "صبغت‌اله مجددی"، رئیس جرگه و متحد طولانی مدت کرزی نیز در پایان جلسه اعلام کرد: اگر کرزی معاهده را ظرف سه روز امضا نکند، من از همه پست‌هایم استعفا می‌دهم و از کشور مهاجرت می‌کنم.
اما چرا کرزی مخالف امضای این توافقنامه در ماه آینده است؟ هیچ کس کاملا مطمئن نیست. اما بسیاری در این خصوص فرضیه‌های خاص خود را دارند.
روز یکشنبه، کرزی، خود، بی‌میلی‌اش را برای امضای موافقتنامه به نگرانی‌ها درخصوص جستجوی خانه‌های افغان‌ها گره زد. او در حالی که "جیمز کانینگهام"، سفیر امریکا حضور داشت، به لویه جرگه گفت: اگر امریکایی‌ها دوباره به خانه‌ای حمله کنند، آنگاه این توافقنامه امضا نخواهد شد. پیش‌نویس این توافقنامه به نیروهای امریکایی اجازه میدهد در "شرایط فوق‌العاده و هنگامی که زندگی یا منافع امریکایی‌ها در معرض خطر است"، وارد خانه‌های افغان‌ها شوند.
کرزی اعلام کرد، این جستجوها بیش از این ادامه نخواهد یافت. وی افزود: از این لحظه به بعد، جستجوی خانه‌ها، مسدود کردن جاده‌ها و خیابا‌ن‌ها و عملیات نظامی توسط امریکایی‌ها پایان می‌یابد و مردم ما در کشورشان آزاد هستند. رئیس‌جمهور کشور به طور خاص درباره حمله شب هنگام 19 نوامبر ناراحت است که در آن دو برادر دو گانه در ولایت "ننگرهار" یا همانطور که امریکایی‌ها مدعی‌اند با حمله مشترک نیروهای امنیتی افغانستان و یا بر طبق ادعای مقام‌های افغان توسط حمله یک جانبه امریکا کشته شدند.
یک خبرنگار الجزیره می‌گوید، بر خلاف دیگر "متحدان دیکتاتور امریکا"، کرزی مخالف و منتقد عملیات نظامی به رهبری امریکاست؛ عملیاتی که منجر به تلفات برای غیرنظامیان و زندگی مختل برای افغان‌ها میشود. شما نمی‌توانید این روابط پویا و پس از آن روابط غیرقابل پیش‌بینی کرزی را با امریکا درک کنید، مگر آنکه این حکایت مهم را در کابل در نظر بگیرید که اوباما و دولتش سبب تحقیر عمدی و مکرر افغانستان و حامد کرزی شده‌اند.
کرزی در دهه 1980 عضوی ازمخالفان ضد کمونیست افغانستان بود. او به خوبی از تلاش‌های ناکام شوروی در استفاده از فرمانروایان وفادار برای رهبری رژیم‌های کمونیست در کابل آگاه است. این اقدامی تا حدودی خطرناک برای کاخ سفید بود که علنا ضرب‌الاجلی آن هم تنها برای یک ماه دیگر قرار دهد؛ آن هم در زمانی که لویه جرگه با روابطی توام با سوء ظن ملاقات کردند و منفعت کرزی در تامین ضمانت حداکثری برای خودش در چشمان مردم، استقلال ملی واقعی و آزادی عمل رئیس‌جمهور آینده افغانستان است. در اصل میراثی که کرزی می‌تواند با آن استدلال کند در زمان وضعیت فوق اضطراری به مردم اعطا شد.
یک خبرنگار نیویورک تایمز می‌گوید، کرزی تنها می‌تواند تلاش کند که امریکایی‌ها را برای مذاکره در مورد معاهده‌ای بهتر بترساند؛ اما این یک قمار پرخطر است و توانایی او آن میزانی که فکر می‌کند، نیست. یک دیپلمات که خواست نامش فاش نشود گفت، به نظر می‌رسد کرزی بر این باور است که امریکا با هر هزینه‌ای به این توافقنامه احتیاج دارد. اما موضع امریکایی‌ها در داخل کاملا روشن است: اینکه این یک منفعت راهبردی حیاتی نیست و او آن را به دست نمی‌آورد.
مقامات امریکایی به طور تلویحی تهدید می‌کنند که افغانستان را به طور کامل ترک خواهند کرد، همانگونه که پس از آنکه مذاکرات مشابه درخصوص توافقنامه امنیتی، پس از جنگ با عراق، بی‌نتیجه ماند، این کشور را ترک کردند. یک مقام غربی به نیویورک تایمز گفت: گمان می‌کنم کرزی می‌تواند به آسانی هر چه تمامتر در محاسباتش دچار اشتباه شود. به همین ترتیب امریکا نیز مستثنی نیست و بنابراین تردید در همه جا وجود دارد. عواطف به میزان بسیار بالایی رسیده‌اند و ما باید تلاش کنیم و در این زمان بحرانی به اندازه کرزی عاطفی نشویم.
خبرنگار بیبی سی می‌گوید: کرزی به امریکا اعتماد ندارد، می‌ترسد که امریکایی‌ها در امور افغانستان مداخله کنند و نگران میراثش است. او در جستجوی ضمانت است تا مسئول توافقنامه‌ای نباشد که در آینده به آن به عنوان "فروختن خود به منافع خارجی" نگریسته میشود. اما او به فشارها بر او برای امضای سریع توافقنامه امریکا اهمیت نمی‌دهد.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1304
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
