درشرايطي که دولت افغانستان هر گونه اقدام ساير کشورها براي گفتگو با طالبان بدون نقش کابل در رهبري اين مذاکرات را بر خلاف منافع ملي خود مي داند، آيا برنامه خليل زاد در گفتگوهاي مستقيم با طالبان درامارات به معني ناديده گرفتن الزامات و ضرورت هاي ترسيم شده توسط دولت افغانستان براي روند صلح در اين کشور نيست؟
دولت افغانستان همواره اين نگراني را مطرح کرده که گفتگوهاي مستقيم با طالبان منجر به ارائه امتيازاتي به اين گروه بشود که در تضاد با منافع ملي و قانون اساسي افغانستان باشد. زيرا در اين صورت آسيب هاي بيشتري بر روند تلاش ها براي آشتي ملي وارد خواهد شد.
آيا امريکا پلان صلح دولت افغانستان را در نظر دارد و آيا حاصل مذاکرات امريکا با طالبان؛ منافع مردم افغانستان را در پي خواهد داشت يا خير؟
جنرال عبدالهادي خالد کارشناس برجسته سياسي - نظامي و مشاور ارشد وزير امور داخله افغانستان در رابطه به نشست اخير نمايندگان کابل، طالبان، پاکستان امارات و بالاخره عربستان سعودي با زلمي خليلزاد، نمايندۀ ويژه امريکا در قطرو در پاسخ به پرسش هاي بالا در يک گفتگو به اسپوتنيک مي‌گويد:
«هر توافقي که در مورد صلح افغانستان صورت مي گيرد بايد در رأس آن خود افغانها باشد. نبايد ديگران براي ما صلح بياورند، ديگران مي توانند زمينه ساز باشند، ولي وظيفه اساسي و ملي خود افغانها است که روند صلح را افغاني بسازند، جنگ را کوتاه کنند با ايجاد توافق بيا الافغاني خود شان روند صلح را مديريت و رهبري کنند».
به گفتۀ آقاي خالد اگر افغانها ميان خود به تفاهم نرسند، تضاد هاي موجود در منطقه به اضافۀ تضادهاي جهاني همه در افغانستان سرازير شده و وضعيت افغانستان را بيش ازاين وخيمتر خواهد شد.
آقاي خالد مي افزايد:
«دراين مذاکرات بايد خود افغان ها بيشتر ذيدخل و پيشقدم مي بودند. اما با به ميان آمدن مخالفت هاي موجود در کشور و فشار هاي که بالاي دولت وارد شده و همچنين در موجوديت وابستگيهاي موجود به ديگر قدرتها، متاسفانه خود افغانها نتوانستند که ابتکار صلح را در دست بگيرند و نتوانند براي حل صلح آميز مشکلات شان به توافق برسند».
کارشناس سياسي افغان مي گويد که وي اميدوار است که اکنون ابتکاري را که ايالات متحده امريکا در دست گرفته، يک ابتکار دو جانبه باشد:
«بدين معنا که نه تنها،منافع امريکا، بلکه منافع افغانستان نيز در آن در اولويت قرار داشته باشد، تا باشد که يک راه حل سياسي و صلح آميز وضعيت در افغانستان پيدا شود و کشور ما بالاخره ازاين همه مصايب نجات پيدا کند».
وي مي گويد گرچه نتايج مذاکرات تا هنوز معلوم نيست اما اميدواري وجود دارد که پس ازاين مذاکره افغانها بتوانند با هم و بين خود به توافق برسند و روند صلح را در کشور جاري کنند تا جلو خونريزي در افغانستان گرفته شده و مشکلات کشورهاي منطقه نيز که ناشي از وضعيت در افغانستان است يک راه حل پيدا کند.
در همين حال، جعفر مهدوي عضو کميسيون روابط بين المللي مجلس نمايندگان افغانستان مي‌گويد که حکومت افغانستان يک حکومت وابسته است.
به گفتۀ آقاي مهدوي رفتار در پاسخ به اينکه رفتار دوگانۀ حکومت افغانستان براي شرکت نکردن در نشست مسکو و حضور در نشست ابوظبي، نشاندهندۀ چيست، گفت:
«حکومت افغانستان يک حکومت گوش به فرمان خارجي بوده که همۀ دستور را از يک کشور خارجي مي‌گيرد و به مردم افغانستان پاسخگو نيست».
آقاي مهدوي با اين اينکه با اين مکانيزم به صلح نميتوان اميدوار بود، افزود:
«بارها گفتيم و باز تکرار ميکنيم که صلح در افغانستان نياز به اجماع منطقوي و بين‌المللي دارد. بدون اجماع منطقوي و بين‌المللي، هيچ کشوري به تنهايي نمي‌تواند صلح را در افغانستان تأمين کند.»
عبدالهادي خالد نيز در مورد مذاکرات صلح نگراني‌هايي را مطرح مي‌کند:
«با وجود خوش‌بيني‌هايي که تلاش‌هاي امريکا در روند صلح ايجاد کرده است، تا هنوز نگراني‌هايي وجود دارند که امريکا در توافق با طالبان خواسته‌هاي مردم و منافع ملي اين کشور را ناديده بگيرد».
حکومت افغانستان در چند سال گذشته تلاش‌هاي زيادي براي رسيدن به صلح کرده است. ايجاد کميسيون‌ها، برگزاري جرگه‌ها و در نهايت ايجاد شوراي عالي صلح همه براي ختم جنگ و رسيدن به صلح صورت گرفت.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/10417
تگ ها:
چرا تحرکات طالبان طی چند ماه اخیر در افغانستان بیشتر شده است؟
