بر خلاف اتهامات گسترده و خصمانه آمریکا و متحدان منطقه ای آن یعنی اسرائیل و آل سعود که بدون هیچ مستندات قابل قبولی ، ایران را متهم به عاملیت و طرفداری در بی ثباتی، نا امنی و جنگ در جهان و منطقه می کنند، جمهوری اسلامی ایران در شعار و عمل ، پیوسته بر روابط مسالمت آمیز، صلح و دوستی بین ملتها تأکید کرده است.
مقامات و ملت ایران سخت، معتقد و پایبند به مبانی و اصول دینی می باشند. اصولی که مطابق تعداد بیشماری از آیات الهی و روایات معتبر دینی به دوستی و مهربانی با دیگران - از جمله، غیر مسلمانان - تأکید دارند. توصیه های مؤکد رسول گرامی اسلام «ص» در اسناد مختلف از جمله در سند موسوم به «عهدنامه محمدی» در نحوه رفتار و برخورد با مسیحیان جهان از هر طیف و در هر مکان، گویای این واقعیت می باشد.
با آنانی که خصمانه و کینه توزانه به اسلام و مسلمانان حمله کرده و بدگویی می کنند حرفی نیست، بلکه هر کس که صادقانه خواهان فهم حقیقت و فهم صحیح اسلام می باشد، فریب این جماعت دروغ پرداز و مزور را نخورد بلکه خود برود از طرق صحیح اسلام را مورد مطالعه قرار دهد. از همین طریق بوده است که تا کنون – بویژه در دهه های اخیر - بسیاری از غیر مسلمانان در جهان مسیحیت به اسلام گرویده اند.
ماهیت و عملکرد اقلیتی کوچک در جهان اسلام یعنی جماعت وهابی – تکفیریِ پرورش یافته در مکاتب و مدارس سعودی ، نباید ملاک قضاوت در مورد اسلام و مسلمانان قرار گیرد. زیرا این جماعت در واقع، منحرف از دین و در تضاد کامل با بسیاری از اصول و ارزشهای دین می باشند. به همین دلیل در جهان اسلام ، جنایت می کنند و به همین دلیل ، بشدت مورد تنفر مسلمانان می باشند.
مطالعه تاریخ و شواهد در گذشته و حال، بخوبی نشان می دهد که اتفاقاً استعمار و سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی غرب مانند سیا و موساد ، همین جماعت را برای پرورش و سوء استفاده علیه مسلمانان و بدنام سازی اسلام در نظر گرفتند. آل سعود هم در این رابطه کمک شایانی به آنها نموده و می نماید ؛ فقط در ازای حفظ سلطنت و تاج و تخت. جلوگیری از گرایش غیر مسلمانان به اسلام از طریق ارائه یک چهره زشت و خشن از این دین، از دیگر اهداف دشمنان اسلام می باشد.
پیامبر اسلام در اسناد مذکور از جمله، توصیه هایی با این مضامین نسبت به مسیحیان دارند:
- کلیساها و محل تجارت آنها خراب نشود.
- از اموال کلیسا در مساجد و منازل مسلمانان استفاده نشود.
- با آنها به نیکوترین وجه بحث نمایید.
- با آنها با مهربانی و دلسوزی رفتار کنید.
- از اذیت و آزار آنان بپرهیزید.
- من آنگونه که از جان خویش و جان یارانم حفاظت می کنم، از آنان حفاظت می نمایم.
- اگر رنجی پیش آمد، ابتدا باید ما مسلمانان آن رنج را متحمل شویم.
- پرداخت میزان جزیه و خراج توسط آنها باید متناسب با توان ایشان باشد.
- نباید آنها را به کارزار و جنگ برد؛ مگر اینکه خود مایل باشند.
- نباید آنان را وادار به پذیرش اسلام نمود.
- اگر گناهی و جنایتی کردند باید به آنها کمک کرد تا بین آنها و طرف مقابلشان آشتی ایجاد گردد.
- آنها را خوار نکنید.
- ایشان را بدون یار و پشتیبان، رها نکنید.
- اگر در ساختن و یا مرمت کلیسا به مسلمانان نیازمند شدند، باید به آنان در این امر کمک کرد.
اسلام تأکید دارد که شما در صلح پیش قدم باشید و هیچگاه آغاز کنند جنگ نباشید. این شمه ای از توصیه های فراوان دین در صلح، دوستی، دلسوزی و مهربانی است.
آمریکائیها در 8 ماه می گذشته از برجام خارج شدند و گفتند که در دو دوره 3 ماهه و 6 ماهه، تحریمهای گسترده و سختی را علیه ایران اعمال خواهند کرد. در عین حال با ذکر شروطی ، آمادگی خود را برای مذاکرات مجدد و در واقع تجدید نظر در برجام اعلام نمودند. مشخص بود که سیاست چماق و هویج را در نظر دارند. آنها اخیراً اعلام کردند که صادرات نفت از ایران را به صفر خواهند رساند و در این راستا همچنین جهت تهیه مقدمات لازم برای اجرای تحریمها در موعد مقرر، تلاش بین المللی گسترده ای را انجام دادند.
اما انگار سیاست فشار و ارعاب، مانند همیشه در مورد ایران ، نتیجه ای در بر ندارد. آقای حسن روحانی در موضعی قاطعانه خطاب به ترامپ گفت که با دم شیر بازی نکند و ایران اجازه نخواهد داد تا آمریکائیها به اهداف خود برسند. اگر بنا باشد نفت ایران صادر نشود، نفت دیگران هم صادر نخواهد شد. دیگر مقامات بلند پایه نظام جمهوری اسلامی ایران نیز همان مواضع سخت را بیان داشتند. آمریکائیها از طرفی دست خود را در تحولات منطقه ای خالی می بییند؛ از طرفی دیگر در همراه سازی دیگر کشورها نا کام ماندند همچنین دیدند که هیچ خلل و ضعفی در روحیه و اراده مقاومت و تسلیم ناپذیری در ایران بوجود نیامده است. در نتیجه، ترامپ در آخرین موضع گیری، مذاکره بدون پیش شرط را مطرح نمود. بماند که مقامات کاخ سفید، به دلیل سردر گمی و استیصال ، انسجام و هماهنگی لازم را ندارند؛ چرا که بلا فاصله و در ساعاتی بعد، پمبئو شروطی را برای مذاکره متذکر شد!
اما آیا ایران با آمریکا ، مذاکره نخواهد کرد؟
همانگونه که پیش از این گفته شد ، جمهوری اسلامی ایران به حکم مبانی دینی و فرهنگ اسلامی خود، منادی و از پیشگامان صلح و دوستی بین ملتها می باشد. با این حساب، باید انتظار داشت که به هر درخواست مذاکره ای پاسخ مثبت دهد. این درست است ؛ جمهوری اسلامی ایران به هر ندایی و هر مذاکره ای برای صلح و دوستی – حتی در میان دیکران - پاسخ مثبت خواهد داد و همکاری کامل خواهد کرد. اما آیا مذاکره با هر شروطی ؟! و در هر شرایطی؟! خیر بلکه در شرایطی که همه طرفهای مذاکره، بطور واقعی صلح و دوستی و منافع متقابل را از مذاکره در نظر داشته باشند و به دیگر ملتها و طرفهای مذاکره احترام بگذارند؛ بدون تحمیل و اجبار، بدون نیرنگ و فریب، بدون تکبر و زیاده خواهی.
آمریکائیها هنوز در توهم گذشته هستند و فکر می کنند که ارباب جهان می باشند! به دیگر ملتها با دیده تحقیر نگاه می کنند و تمایل دارند که دیگران ذلیلانه، مطیع و گوش بفرمان آنها باشند. در حالی که نمی دانند ، جهان تغییر کرده است. اصل سیاست چماق و هویج ، ماهیتاً توهین آمیز و تحقیر آمیز است. اندکی قبل از مذاکره ترامپ با رهبر کره شمالی در سنگاپور، جان بولتون گفت: خروج آمریکا از برجام به کره شمالی این پیام را داد که آنها متوجه باشند نباید دنبال منافع زیاد با آمریکا باشند! بلکه این آمریکا هست که شرایط را مشخص می کند! آمریکائیها اساساً مذاکرات خود با هر کشور دیگری را مذاکره بین ارباب و رعیت می دانند. در حالی که دوره ارباب – رعیتی، سپری شده. بنا بر این ، مادام که آنها این نگاه و سیاست را در قبال دیگر ملتها و یا طرفهای مذاکره دارند، مذاکره، امری غیر عقلانی، خسارت بار و تحقیر آمیز است.
نکته اساسی دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، همان مسئله غیر قابل اعتماد بودن آمریکا می باشد. با این فرض که به هر دلیل، چنانچه تصمیم گرفته شود با آنها مذاکره صورت گیرد، وقتی آمریکائیها از یک قرار داد مهم بین المللی که دارای طرفهای مهم جهانی می باشد و خود نیز طرف امضا کننده و متعهد در آن بوده اند و قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل هم آن را مورد تأیید و حمایت قرار داده است، بطور یکطرفه و غیر قانونی خارج می شوند، و در شرایطی که به قواعد بین المللی و قطعنامه های شورای امنیت، هیچ اعتنا و تعهدی ندارند، چگونه می توان با مقامات این کشور وارد یک مذاکره و توافق دیگر شد و مطمئن بود که نسبت به آن پایبند خواهند ماند؟ آیا پس از مذاکرۀ فرضیِ جدید ، بار دیگر خواهان تجدید نظر در مذاکره نخواهند شد؟ چه ضمانت و اطمینانی وجود دارد؟ علاوه بر نوع نگاه ، اهداف و عملکرد آنها در مذاکره، اینکه اعتمادی به آنها نیست، مسئله ای بسیار جدی است.
محمد محمدی قراسویی - کارشناس و تحلیلگر مسائل بین الملل
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/10151
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
