روسیه این روزها با یکی از مهمترین رویدادهای سیاسی خود یعنی انتخابات ریاست جمهوری روبروست.
رای گیری از شهروندان روسیه که در مناطق دور دست این کشور ساکن بوده و یا در کشتی‌ها و ایستگاه‌های قطبی مشغول کار و یا زندگی هستند؛ آغاز شده و قرار است در 27 اسفندماه نیز رای گیری در سرزمین اصلی روسیه برگزار شود.
کمیسیون مرکز انتخابات روسیه گزارش داده است انتظار می‌رود که در این مرحله از انتخابات، نزدیک به ۱۵۰ هزار نفر شرکت کنند که بیشتر آنها یعنی ۱۲۰ هزار نفر در مناطق دوردست مانند سیبری و منطقه خاوردور روسیه ساکن بوده و یا کار می‌کنند. نزدیک به ۳۰ هزار نفر نیز ملوان و دریانورد بوده که عازم سفرهای طولانی هستند. بر همین اساس مقامات روسیه نزدیک به ۱۰۰۰ ایستگاه رای‌گیری در کشتی‌ها فراهم کرده‌اند. در سال ۲۰۱۲ تعداد افراد شرکت کننده در انتخابات زودهنگام نزدیک به ۳۲۳ هزار نفر بود.
گفتنی است تعداد کلی مردم واجد شرایط برای شرکت در انتخابات ۲۰۱۸ روسیه نزدیک به ۱۰۹ میلیون نفر میباشد.
چه کسانی نامزد انتخاباتی ریاست جمهوری 2018 هستند؟
کمیسیون مرکزی انتخابات روسیه یک ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری این کشور حضور هشت نامزد را در این انتخابات تایید و اسامی آنان را منتشر کرد.
نخستین نامزد مطرح در انتخابات ریاست جمهوری یپیش رو، «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری فعلی این کشور است که از سال 2000 درواقع شخص نخست قدرت در روسیه بوده و از طرف «حزب روسیه متحد» حزب حاکم در پارلمان حمایت میشود.
«پاول گرودینین»، دیگر کاندیدا و نامزد «حزب کمونیست» روسیه است که این بار به جای «گنادی زوگانوف» که همیشه از طرف این حزب کاندیدا می‌شد، پا به گود انتخابات گذاشته بلکه شاید شانس بیشتری برای پیروزی داشته باشد. حزب کمونیست، دومین حزب قدرتمند در پارلمان روسیه بعد از حزب حاکم روسیه متحد است.
کاندیدای بعدی، «ولادمیر ژیرنفسکی» از «حزب لیبرال دموکرات ملی‌گرا» است که از سال ۱۹۹۱ تاکنون به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری در رقابت‌ها حاضر میشود و از این نظر می‌تواند رکورددار گینس شود!
«سرگی بابورین» ملی‌گرا، دیگر رقیب انتخاباتی پوتین است که دارای گرایشات چپ است و وعده تغییرات اساسی در روسیه را داده است.
«بوریس تیتوف»، رئیس «حزب رشد» سرمایه داری است که شانس خود را برای کارآمدی سرمایه در انتخابات روسیه می آزماید اما عملا شانس چندانی ندارد.
«گریگوری یاولینسکی»، رئیس «حزب یابلوکو» از دیگر رکوردداران شرکت در انتخابات ریاست جمهوری روسیه است.
خانم «اکسنیا سابچاک» از حزب «ابتکار مدنی» نیز از کاندیداهای این دور انتخابات ریاست جمهوری روسیه است که شعارهای اصلاح‌گرایانه‌ای را در پیش گرفته است اما به نظر می رسد که نخواهد توانست کاری از پیش برد، زیرا محبوبیت چندانی در میان مردم و افکار عمومی ندارد.
«ماکسیم سورایکین» از شاخه تندروی حزب «کمونیست روسیه» نیز در رقابت‌ها شرکت کرده که شانس وی برای پیروزی کمتر از سایرین پیشبینی میشود!
این هشت کاندیدا در انتخابات ۱۸ مارس به رقابت خواهند پرداخت.
چهره جنجالی انتخاب ریاست جمهوری روسیه
تردیدی نیست که آلکسی آناتولیویچ ناوالنی، حقوقدان، سیاستمدار و منتقد سیاسی-اقتصادی ولادیمیر پوتین چهره جنجالی انتخابات ریاست جمهوری پیش رو در روسیه است. وی یکی از عمده رهبران اعتراضات سالهای ۲۰۱۲–۲۰۱۱ در روسیه است که پاییز گذشته نامزد انتخابات ریاست جمهوری شده بود اما کمیسیون مرکزی انتخابات روسیه چند هفته پیش وی را به دلیل داشتن پرونده فساد مالی از نامزدی در انتخابات منع کرد.
وی پس از آن از طرفداران خود خواست ضمن شرکت نکردن در انتخابات ریاست جمهوری روسیه، دست به اعتراض های سراسری بزنند اما حداکثر تعداد طرفداران او در شهرهای بزرگ روسیه به بیش از دو هزار نفر هم نرسید.
در حال حاضر آلکسی ناوالنی نامزد رد صلاحیت شده انتخابات ریاست جمهوری روسیه در مسکو بازداشت شد.
پوتین ستاره بی رقیب انتخابات 2018
در روسیه پوتین امید بسیاری برای پیروزی در انتخابات پیش رو دارد و البته این امید او چندان هم بی دلیل نیست. از میان تمام نظرسنجی‌هایی که تا کنون در مورد شانس پوتین برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری انجام شده، تا کنون هیچ کدام شکست و عدم کسب رای او را پیش بینی نکرده‌اند و بطور متفق القولی همه نظرسنجی‌ها حاکی از پیروزی آتی رئیس جمهور فعلی روسیه در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو است.
محبوبیت پوتین در میان مردم همچنان محسوس است به صورتی که حتی سرسخت‌ترین منتقدان او می‌پذیرند که ولادیمیر پوتین برنده خواهد بود.
چرا پوتین محبوب است؟
وقتی که اتحاد شوروی به‌تدریج فرو می‌ریخت، پوتین یک افسر کمتر شناخته‌شدۀ دستگاه اطلاعاتی آن کشور (کا‌گ‌ب) در آلمان شرقی بود.
پوتین در سال سرنوشت‌ساز ۱۹۹۱ خدمات امنیتی را ترک کرد و دل به دریای سیاست زد و در همان سال به جمع هواداران بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور وقت پیوست و با شتابی خیره‌کننده از نردبان قدرت بالا رفت. تصور بر این بود که نخست‌وزیری، بالاترین سمتی است که این شخصیت نه چندان معروف به آن دست یافته است. اما در واپسین روز سال ۱۹۹۹ بوریس یلتسین جهانیان را در حیرت نشاند. وی گفت، در اجرای وظایفش چندان موفق نبوده، کنار می‌رود و لگام امور را به پوتین می‌سپارد. بدین گونه سال ۲۰۰۰ میلادی در روسیه با ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین آغاز شد و اکنون ۱۸ سال بعد هم وی نامزد اصلی انتخابات، برای چهارمین دوره است.
پوتین از همان سال 2000 که قدرت را در روسیه بدست گرفت، توانست اقتصاد این کشور را سرو سامانی اساسی دهد و روسیه را که پس از فروپاشی شوری دارای رکود اقتصادی بود به رشد اقتصادی برساند. در دورهٔ پوتین از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷، اقتصاد روسیه به‌طور متوسط ۷٪ در سال رشد کرد و تبدیل به هفتمین اقتصاد بزرگ دنیا از نظرقدرت خرید شد. همچنین تولید ناخالص داخلی روسیه ۶ برابر شد و از رتبهٔ ۲۲ م جهان به دهم رسید.
اما پوتین در دوره بعدی ریاست جمهوری خود از سال 2012، تمرکز خود را بر سیاست خارجی گذاشت. الحاق کریمه در مارس 2014 بزرگترین بمب انتخاباتی برای پوتین بود و او در روز ۱۸ مارس رسماً سند الحاق کریمه به روسیه را امضا کرد و کریمه را جزء جدایی ناپذیر روسیه خواند. برای روس‌ها که همواره وسعت و بزرگی کشور یک مسئله غرور آفرین بوده، الحاق کریمه در دوره پوتین از او یک قهرمان ملی واقعی ساخت.
دخالت نظامی در سوریه و اعلام شکست داعش همراه با افزایش فعالیت‌های نظامی روس‌ها در بندر طرطوس و سایر تحرکات روسیه در مسائل خاورمیانه که به طور عمده در تقابل با غرب و آمریکا انجام شد، همه آن چیزی بود که روس‌ها از روسیه پترکبیر در نظر داشتند و حال پوتین برای مردمان سرزمین برف و یخ، مایه دلگرمی بازگشت به دوران شکوه شده بود.
در این شرایط طبیعی است که پوتین در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو همچنان یکه تاز باشد.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/9565
تگ ها:
وضعیت غزه نشانگر بربریت ذاتی سرمایه‌داری جهانی است
