(پسر ملجم شمشیر خود را برداشت و به مسجد آمد و میان خفتگان افتاد. على (علیه‎السلام) اذان گفت و داخل مسجد شد و خفتگان را بیدار مى‏‌كرد، سپس به محراب رفت و ایستاد و نماز را آغاز كرد، به ركوع و سپس به سجده رفت. چون سر از سجده نخست برداشت، ابن ملجم او را ضربت زد و ضربت او بر جاى ضربتى كه عمرو پسر عبدود در جنگ خندق بدو زده بود آمد. ابن ملجم گریخت و على در محراب افتاد و مردم بانگ برآوردند امیرمؤمنان كشته شد.) 

(چون پسر ملجم او را ضربت زد گفت: فزت و رب الكعبة و آخرین سخن او این آیه بود. (و من‏ یعمل مثقال ذرة خیراً یره و من یعمل مثقال ذرة شراً یره. به هرحال امام را از مسجد به خانه بردند. دیرى نگذشت كه قاتل را دستگیر كرده و نزد او آوردند. بدو فرمود:

(پسر ملجمى؟)

(آرى!)

(حسن او را سیر كن و استوار ببند! اگر مُردم او را نزد من بفرست تا در پیشگاه خدا با او خصمى كنم و اگر زنده ماندم یا مى‏بخشم یا قصاص مى‏‌كنم.)

روا باشد که گردد آسمان زیر و زبر امشب

که شد فرق على شیر خدا شقّ القمر امشب

ز خون فرق حیدر دامن محراب گلگون شد

به خاک افتاد از بیداد، نخلى بارور امشب..

حضرت علی(ع) فرمودند:

بپرهیز از هر کارى که انجام‏دهنده‏اش آن را براى خود می‏پسندد، امّا براى عموم مسلمانان نمی ‏ پسندد.

(غررالحکم و دررالکلم)

دانی زچه رو دیده ما میگرید / در ماتم شاه اولیا میگرید

تنها ز غمش اهل زمین گریان نیست / عیسی بفلک از این عزا میگرید

دل را ز شرار عشق سوزاند علی(ع) / یک عمر غریب شهر خود ماند علی(ع)

وقتی که شکافت فرق او در محراب / گفتند مگر نماز میخواند علی(ع)...

هیچ گناهکاری را نا امید مکن، چه بسیار گناهکاری که عاقبت به خیر گشته

و چه بسیار خوش کرداری که در پایان عمر تباه شده و جهنمی گشته است...

( امام علی-ع)

شد کشته بمحراب عبادت حیدر / هر دیده بحال مرتضی میگرید

با گفتن "قد قتل” ز جبریل امین / در خلد برین خیر نساء میگرید...

امام على علیه ‏السلام فرمودند:

خداوند مرا پیشواى خلق خود قرار داد. از این رو، بر من واجب كرد كه درباره خودم و خورد و خوراك و پوشاكم همانند مردمان تنگدست باشم تا نادار به نادارى من تأسى جوید و توانگر را توانگرى‏اش به طغیان و سركشى نكشاند.

[بحار الأنوار: 40 / 336 / 17]

یا رب دل مرده‌ی مرا احیا کن / بر روی گدای نیمه شب در وا کن

سوگند به قطره قطره‌ی خون علی(ع) / پرونده‌ی اعمال مرا امضا کن...

شهادت شفیع شیعیان و مولای متقیان، علی علیه السلام تسلیت باد

چون نامه جرم ما به هم پیچیدند

بردند به دیوان عمل سنجیدند

بیش ازهمگان گناه مابود ولی

ما را به محبت علی(ع)بخشیدند

شهادت مولای متقیان علی (ع) تسلیت باد

 

قرآن به

جز از وصف علی آیه ندارد

ایمان به جز ازعشق علی پایه ندارد

گفتم بروم سایه لطفش بنشینم

گفتا كه علی نور بود سایه ندارد.

شهادت مولای متقیان علی (ع) تسلیت باد

بر روح تمام شیعیان تیغ زدند

بر مردترین مرد جهان تیغ زدند

خورشیدبه سینه، ماه برسر میزد

انگاربه فرق آسمان تیغ زدند.

سالروز ضربت خوردن امام علی(ع) تسلیت باد

به قلبم سوره کوثر نوشتند

دلم را بنده قنبر نوشتند

به کوی عاشقی،

در لوح سینه

صد و ده مرتبه حیدر نوشتند...

 

در برج ولا مهر جهانتاب علی است

در شهر علوم سرمدی،باب علی است

از اول خلقت جهان تا محشر

مظلوم ترین شهید محراب،علی است...

به نماز بست قامت که نهد به عرش پا را

به خدا علی نبیند به نماز جز خدا را

به نماز آخرینش چه گذشت من ندانم

که ندای دعوت آمد شه ملک لافتی را

همه اهل بیت عصمت زسرا برون دویدند

ابتا و واعلیا بنمود پر فضا را

قدر باران رحمتی است که در جویبارِ هر فرد و هر جمع به اندازه او جاری می‏ شود

خدایا در شب قدر هر چه خیر نصیب اولیائت میکنی نصیب ما نیز بگردان...

آمین

ای خدا شیعه دلش محزون است

از غم عشق علی مجنون است

این همان ماتم عظمی باشد

سحر آخر مولا باشد

روا باشد که گردد آسمان زیر و زبر امشب

که شد فرق على شیر خدا شقّ القمر امشب

ز خون فرق حیدر دامن محراب گلگون شد

به خاک افتاد از بیداد نخلى بارور امشب

در ظلمت شب نور جلى را كشتند

سرچشمه فیض ازلى را كشتند

جبریل امین گفت به آواز جلى

از فرط عدالتش على را كشتند

پیچید به كوفه این خبر در رمضان

شد شام غم على سحر در رمضان

هنگام سجود شد دوتا فرق على

یعنى كه دونیمه شد قمر در رمضان

امام علی(علیه السلام)، بیکرانه ‏ترین شکوه خلقت است که تا ابد، تلألؤ نورش روشنایی بخش هستی است.