آیا انتخابات بهار سال آینده در افغانستان به یک دولت مردمی و باثبات خواهد انجامید؟ احزاب دارای سابقه و احزاب جدید در این انتخابات چه نقشی را می‌توانند بازی کنند؟ اصلاً آیا انتخابات را خواهند گذاشت تا به وقت وزمانش برگزار شود؟ چرا که بیش از یک هزار تن طى گردهمایى درشهرکابل، برگزارى انتخابات ریاست جمهورى سال آینده را به علت مشکلات امنیتى، ناممکن خوانده و خواستار تاخیر زمان انتخابات گردیدند. با این که آنان ادعا کردند به هیچ گروهی وابسته نیستند! اما آیا در شرایط فعلی افغانستان جمع نمودن حدود هزار نفر بدون وابسته بودن ممکن است؟ این ذهنیت خنده آوری است که فکر کنیم این عده مستقل بوده اند. آیا ترس از ایجاد اتحاد انتخاباتی بعضی‌ها را به چنین تشویش انداخته است؟ چرا دیگر احزاب از این اتحاد هراس دارند؟ احزاب و شخصیت‌هاچه جایگاهی بین مردم دارند؟ این‌ها سوالاتی است که تا انتخابات ریاست جمهوری جواب آن عملاً به دست خواهد آمد.
در جوامع مدرن احزاب سیاسی از ارکان اصلی دموکراسی است. احزاب سیاسی ملزم به رعایت قوانین اساسی و مدنی هستند و بصورت مسالت آمیز مبارزه اجتماعی - سیاسی را برای کسب قدرت در دولت و پارلمان در پیش می‌گیرند.
اما تجربه بعضی احزاب در افغانستان نشان داده است که بیشتر به پشتوانه‌ای اقوام و با اتکا به یک قوم پیش رفته‌اند. و تا زمانی که این احزاب به قواعد یک زندگی سیاسی در چارچوب قانون و وحدت فراگیر عادت کنند؛ شاید زمان زیاد لازم باشد.
اما در این میان احزاب دارای سابقه جهادی با دیگران مقداری تفاوت دارد. محبوبیت احزاب جهادی فراتر از قوم بوده است. مثلاً حزب جمعیت با رهبریت تاجیک در مناطق پشتون نشین هم از محبوبیت برخوردار است. و یا حزب اتحاد به رهبری استاد سیاف در مناطق مختلف از خود طرفدارانی دارد. هم چنین هستند شخصیت‌های که نه بر اساس قومیت و یا مذهب، بلکه بر اساس عملکرد آنها در مناطق مختلف کشور از طرفداران زیادی برخوردارند که در این میان میتوان از شهدای چون قهرمان ملی کشور، شهید احمدشاه مسعود و شهید استاد برهاندالدین ربانی، و یا از شخصیت‌های فعلی چون، حضرت آیت ا... محسنی و استاد سیاف و یا استاد عطا، یاد آوری نمود. این‌ها با اشخاص دیگر قابل مقایسه نیستند. به همین دلیل است که کسی مثل زلمی خلیلزاد مجبور است برای کاندید شدن خود ماهها قبل از این شخصیت‌ها، اقدام به ایجاد دفتر برای کمپاین و خرچ پول‌های گزاف نماید، تا شاید موفق شود عده‌ای را دور خود جمع کند!
اینک که ما روز به روز به انتخابات ریاست جمهوری نزدیک میشویم، تب و تاب رقابت‌ها نیز افزایش مییابد. در این میان عده‌ای نیز با ترس و هراس از یک اتحاد ایجاد شده به نام "اتحاد انتخاباتی افغانستان" از اکنون خود را بازندۀ میدان انتخابات دانسته و با قومی خواندن این اتحاد، به جای فعالیت‌های مثبت اجتماعی، به تبلیغات علیه این اتحاد دست میزنند. گویا این اتحاد خارچشم آنان شده است! تبلیغات این عده در حالی است که بزرگانی از اقوام مختلف و از مذهب اهل تسنن و تشیع، ائتلافی را به وجود آورده است که اگر نگوئیم از نظر قومی و مذهبی بیسابقه است، بیشک بسیار کم سابقه است. حالا این آقایانی که ادعای قومی بودن این اتحاد را دارند کمی بیاندیشند و کلاه خود را قاضی نمایند سپس به حرف باداران خود برای تبلیغات منفی گوش دهند. اینان باید بدانند، زمانی یک حزب قومی و سمتی میشود که تنها از یک قوم تشکیل شده باشد؛ اما آیا آقایان محقق، دوستم، استاد عطا و علومی از یک قوم و سمت است؟
تعدادی از اشخاص سیاسی خورد را شاهدیم، بدون این که خود کدام پایگاه مشخص و وسیع اجتماعی و مردمی در کشور داشته باشند از این اتحاد انتقاد میکنند. این عده باید بدانند که آنان مورد اعتماد و پذیرش مردم نبوده و نخواهند بود.
به هر صورت امیدوار هستیم که اعضای اتحاد انتخاباتی با پایداری بر اتحادشان، چشم زیادی از مردم رنج دیده‌ای را که برای فردای بهتر کشور چشم به این اتحاد دوخته اند را روشنتر نمایند. و دولت نیز به به دور از هیاهو و استفادۀ نابجا از امکانات بیت المال برای مخدوش نمودن انتخابات و یا هر گونه سنگ اندازی، به فکر برگزاری یک انتخابات آزاد، شفاف و سالم باشد. که در غیر آن اوضاع کشور را نه به طرف ترقی و پیشرفت، بلکه به سوی تباهی خواهد کشانید.
سرمقاله شماره 122 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/6/12
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/630
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
