اخیراً بعضی از مقامات در کاخ ریاست جمهوری افغانستان صحبت از توطئه‌های امریکا و پاکستان و بعضی از کشورهای غربی دیگر پیرامون معامله با طالبان و تجزیۀ افغانستان نموده اند؛ هر چند این حرف‌ها از سوی امریکا رد شده است، اما به سادگی نمیتوان از بعضی عملکردهای غربیان در قبال افغانستان گذشت.
موضوع مذاکره امریکا با طالبان و سهم دادن طالبان در حکومت و بحث فدرالی شدن افغانستان و یا واگذاری مناطقی از افغانستان به طالبان، همۀ این طرح‌ها که به گفتۀ بعضی مقامات روی میز سیاستمداران غربی قرار دارد، در حالی مطرح میشود که امریکایی‌ها در ابتدای حمله به افغانستان، وعده می‌دادند که کشور را به آن درجه از پیشرفت و رفاه خواهند رسانید که دیگر کشورهای منطقه حسرت آن را بخورند! ولی آنچه درحال حاضر در کشور گسترش یافته تروریزم و ناامنی و همچنین تولید مواد مخدر و فقر و بیکاری است. به نظر میرسد که بینتیجه ماندن سیاست‌های ده سالۀ امریکا و متحدانش در افغانستان باعث شد تا آنان از درب تضرع با تروریستان وارد مذاکره شوند، وبا اعطای دفتری در قطر برای آنها، یک گروه تروریستی را تبدیل به یک گروه سیاسی نظامی نمایند.
در چنین شرایطی مشخص است که این اندیشه تقویت میشود که غربیان به بهانۀ ترویزم به دنبال منافع خود میباشند و هیچ توجهی به خواسته‌های ملت و دولت افغانستان ندارند! که اگر غیر از این بود چه دلیلی دارد تا این گونه به تروریستان دیروزی امتیاز قائل شویم؟!
در طرف دیگر، گروه طالبان نیز یک بار دیگر و در ماه مبارک رمضان با کشتار هشت کارگر روزه دار بیگناه ثابت کردند که هیچ بوی از اسلام نبرده اند، هم چنین همین طالبانی که شعار‌های آنان گوش عالمیان را کر کرده بود و میگفتند ما هر گز با تجاوزگران مذاکره نمی کنیم، حال چه چیزی تغییر کرده است که حاضر نیستند با دولت اسلامی افغانستان مذاکره کنند، اما به قول خودشان با متجاوزین! مذاکره میکنند؟! این در حالی است که تا کنون دهها هزار از مردم بیگناه این سرزمین بر اثر حملات وحشیانۀ طالبان به بهانه مبارزه با خارجیان، جان‌های شان را از دست داده اند.
با این اوصاف مشخص میشود که گروه طالبان تنها به فکر سلطه و به دست گرفتن حکومت و در واقع تشنۀ قدرت اند، و در این راستا دین را وسیله قرار داده اند برای رسیدن به آمال دنیوی و قدرت طلبی رهبران خود.
به هر صورت به نظر میرسد که گروه طالبان با آگاهی از ضعف سیاسی غربی‌ها درصدد سیطره دوباره بر افغانستان است و بدیهی است که به امتیازات کم و محدود مشارکت در دولت فعلی افغانستان راضی نخواهد بود. به عبارت ساده‌تر، اکنون پس از گذشت 12 سال با اشتباهات سیاستمداران غربی، افغانستان به سرعت به نقطه صفر نزدیک میشود و علیرغم مرگ هزاران افغان و صرف بودجه‌های سنگین مالی، اوضاع کشور در حال بازگشت به گذشته، یعنی قبل از خزان 1380 است البته با این تفاوت که اگر این بار افراطیون طالبان بر کشور مسلط شوند هم برای افغانستان و هم برای منطقه بسیار خطرناک‌تر از قبل خواهند بود.
لذا دولت‌های غربی باید از تدوین و طرح هر گونه برنامه‌ای که باعث تقویت روحیۀ گروههای تروریستی و جریحه دار شدن احساسات مردم و مسؤولان دولتی گردد، جداً پرهیز نمایند. و به جای طرحهای همچو طرح "بی" و یا "سی"، به فکر منافع مردم افغانستان باشند و هر طرح و برنامه‌ای را با آگاهی عمومی به دولت افغانستان پیشنهاد داده تا دولت از راههای قانونی و با در نظر گرفتن بُعد شرعی و قانونی آن ابراز نظر نماید.
سرمقاله شماره 94 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/4/30
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/341
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
