محفل شعر عاشورایی نی نوا با حضور بیش از ۶۰ تن از شاعران جوان افغانستان از سوی رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران درکابل برگزار گردید.
به گزارش خبرگزاری انصار، محفل شعر عاشورایی با حضور شاعران جوان کشورمان روز چهارشنبه 19 قوس، به مناسبت فرارسیدن اربعین حسینی در سفارت جمهوری اسلامی ایران در کابل برگزار شد.
این مراسم از طرف رایزنی فرهنگی ایران در افغانستان و با حضور شاعران برجستۀ افغانستان برگزار شد.
شاعران جوان کشور با قرائت اشعار عاشورایی یاد و خاطره شهدای صحرای نینوا را گرامی داشتند.
سیدزکریا راحل موسوی یکی از شاعران مطرح کشورمان بود که این شعرش را به خونش گرفت:
اینجا که من ایستاده ام
گودنای تاریک برهوتی است که روزنه‌های افق اندکش
با خشم هفت جوش ظلمات نفرین آسمان
فروبسته است
آنجا که تو افتاده ای
عرش فرود آمده در هیئت گودالی خونین است؛
سرزمین فرمانروایی آسمان؛
دور دست روشن جغرافیایی اشراق ملکوت؛
فراخ نای شادمانی خونین لبخندهای سلام به مرگ؛
بلندای سبز و سیراب جولان در جلگه‌های خونین جنون جان؛
ارتفاع بیدسترس روح عاشق ترینان شناور در اقیانوس عطش زای شور شیدایی.
تو آشناترین صدای تاریخی
که چاه در خود فرو رفته از اندوه نخلستان‌های کوفه
تا تاریک نای شام سیاه
این چنین سرخ و سربلند
آزادی را در معبر جان انسان
فریاد برکشیدی
از ناصر جهانشاهی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کابل در مورد برگزاری این محفل پرسیدیم، ایشان صحبت‌های شان را چنین آغاز نمود:
(با عرض ادب به پیشگاه آقا امام زمان و با عرض تسلیت به مناسبت اربعین حسینی؛ رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران به پیشواز تجلیل از اربعین شهادت سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدا... الحسین علیه السلام این محفل را طراحی کرد و مجلس شعر عاشورایی نینوا را با حضور شعرای ارزشمند افغانستان برگزار کرد. از این جهت این محفل محفل شعری بود که به مناسبت تجلیل از اربعین حسینی برگزار شد که الحمدا... با استقبال شعرای ارزشمند افغانستان روبرو شد و آنان ضمن حضور توانستند اشعارشان را هم به خوانش بگیرن که الحمدا... اشعار بسیار حماسی و ارزشی بود که توسط شعرا قرائت شد که در فضای آکنده از معنویت مراسم تجلیلی بود که توانستیم با همدیگر برگزار کنیم و خود را جزء عزاداران اربعین امام حسین قرار بدیم.)
آقای جهانشاهی سطح حضور شاعران را در این محفل این گونه عنوان نمودند:
(الحمد ا... در آن سطحی که پیش بینی شده بود همه حضور پیدا کردند و ما را ممنون عنایت خودشان قرار دادند، ضمن اینکه حضورشان حضور گرم و ارزشمندی بود، مفاهیم شعری هم که قرائت کردند اشعار بسیار سازند و متناسب با حماسه عاشورا بود که خصوصا باید به این مهم توجه کرد که شاعران جوان توانستند اشعارشان را بخوانند، مبین این است که شعر و مخصوصا شعر عاشورایی در جامعه افغانستان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار هست و شاعران متعهد افغانستان خود را پایبند میدانند که اشعار عاشورایی را در درون خود تولید کنند و به جامعه عرضه کنند که این عرضه میتواند باعث تحکیم پایه‌های ارزشهای هویت ملی ملت بزرگ افغانستان باشد. از این جهت انشاا... ما در مسیر تعالی فرهنگی و ارتباط فرهنگی دو ملت توانستیم با برگزاری این محفل استارت حوزۀ ادبیات را هم بزنیم و انشاا... با برگزاری محافل بزرگتر و جدی‌تر در حوزۀ شعر تعامل فرهنگی خصوصا در حوزۀ ادبیات را بین نخبگان دو کشور انشاا... آغاز کنیم و از ظرفیت شعر برای تحکیم دوستی و برادری دو ملت هم استفاده کنیم.)
در محفل شعر عاشورایی نینوا، شاعران بسیار با احساس شعر خواندند. رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در این مورد به خبرنگار ما گفت:
(این اشعاری که توسط شعرای ارزشمند افغانستان قرائت شد دلدادگی آنان همانند ملت افغانستان در قبال سیدالشهداست. ما شاهدیم که همه ملت افغانستان همه اقوام و مذاهب دوست دار اباعبدا... الحسین هستند و امروز هم ما این را در قالب شعر احساس کردیم که با همۀ تفاوت‌های که در ظاهر در جامعه افغانستان وجود دارد، دلسوز اباعبدا... هستند و جگر آنها در حماسه عاشورا میسوزد و خود را عزادار اباعبدا...الحسین قلمداد میکنند و این از افتخارات ملت بزرگ افغانستان هست که با همه تنوعی که در او وجود دارد، بیرق عزای سیدوسالارشهیدان را همیشه بر افراشته داشته و انشاا... خواهد داشت.
لیدا باران یکتن از شاعرانی که در این محفل حضور داشتند و شعر بسیار زیبای نیز قرائت کردند، در مورد برگزاری این مراسم گفت: (این محفل بسیار عالی بود و حتی برای شاعران ما انگیزه میدهد تا عرفانی و آئینی شعر بگویند. چون ما در جهان شاهد هستیم که هر چند شعر میگویند، اما تنها ظاهر شعر مدنظر است و کسی روی معنا و مفهوم شهر توجهی ندارد. خیلی کم شاعرانی داریم که روی معنا و مفهوم شعر توجه نمایند. و در واقع اشعار حالت قالبی و فرمالیته دارد.) شعر لیدا باران و مصاحبه‌ای کوتاه با وی در شماره‌های بعدی نشر خواهد شد.
اما دکتر سید نور محمد عابدی یک تن دیگر از شاعران کشورمان نیز اشعاری را در این محفل قرائت نمود که شعری از ایشان را با هم مرور میکنیم:
تا نشود کشتی آمال غرق
عشق درخشید به کردار برق
تا رُخ عالم شود از عیب پاک
عشق نظر کرد به فرزند خاک
چهره گیتی به صفایی رسید
عالم خاکی به نوایی رسید
عشق چو شمشیر رشادت کشید
میوه خونین شهادت چشید
در صف پیکار دلیران دمید
زمزمه پاک اسیران شنید
اما سید یاسرحسینی با قرائت یک دیکلمه پرمعنا و مفهوم، حال و هوای دیگری به مجلس داد. با این وعده که در شماره‌های بعدی تعدای اشعار دیگری که در محفل به خوانش گرفته شد، برای خوانندگان عزیز منتشر کنیم، با خواندن این دکلمه مطلب را به پایان میبریم:
مشنو از نی چون حکایت میکند
بشنو از دل چون روایت میکند
مشنو از نی، نی نوای بینواست
بشنو از دل، دل حریم کبریاست
نی چو سوزد تل خاکستر شود
دل چو سوزد محفل دلبر شود
عاشورا، سقای تشنه کامان عزت بود
عاشورا، سقای تشنه کامان عزت بود، با مشکی پُر از اشک، بر دوش آزادگی!...و... کربلا، "تکیه" گاه سینه زنان حق و "حسینیۀ" ذاکران عدل بود.
روز عاشورا، امام حسین(ع) پشت خیمه‌های شهادت، خندقی کند تا امویان نتوانند به حریم امامت نزدیک شوند.
آن روز، تیری که از کمان "حرمله" رها شد، نازکترین حنجرۀ "اصغر" تاریخ را درید و تیغی که از پشت دیوار کمین فرود آمد، عَلَمِ دستهای عباس را قلم کرد و اشکِ مشک را جاری ساخت.
آن روز، "حبیب"، محبوب دلها شد، زهیر، چون زهره‌ای درخشید، و جانِ، فدای امام گشت.
سهمی از شهد شهادت، قسمت "قاسم" شدو کام تشنه "شبه پیغمبر" از دست جدش سیراب شد.
در کوفۀ بیوفایی، کمی آن سوتر از "فرات بیداری" نان حسین (ع) خوردن و "زادیزید" بردن، سبب شد که کسانی نمک گیر آل امیه شدند و بر صاحبان اصلی "ولایت"، تهمت "خروج" زدند و صاحبخانه را "خارجی" گفتند و خون جاری در رگهای دین را "هدر" دانستند، و "شریح"ها به مباح بودن خون حسین فتوا دادند و کنار خوان خائنانۀ یزید، "هل من مزید" گویان، نعش حریت را زیر سم اسبهای قدرت و ریاست لگد کوب کردند.
ولی ما...
از روزی که در نهر جانمان فرات سوز و علقمۀ عطش جاری شده، از شبی که در پیالۀ دلمان شربت گوارای ولایت ریختند، از وقتی که حسین ابن علی، در "دستۀ" دینداران، "شور" انداخت و شریعت را با "شریعه" جاری ساخت، آری... از آن روز، دلمان یک حسینیۀ پرشور است و خانه‌هایمان "تل زینبیه"، و در هر چشمی یک "فرات ماتم" و "دجله درد" جاری است.
در حسینیه دلمان، مرغ‌های محبت سینه میزنند و اشکهای یتیم در خرابۀ چشم، بیقراری میکنند.
سینۀ ما تکیه‌ای قدیمی است، سیاه پوش با کتیبه‌های درد و داغ، درب آن با کلید "یاحسین" باز میشود و زمین آن با اشک و مژگان، آب و جارو میشود.
ما دلهای شکستۀ خود را وقف اباعبدا... (ع) کرده ایم و اشک خود را نذر کربلا، و این "وقفنامه" به امضای حسین(ع) رسیده است.
این است که زیارت، ترجیح بند ایام سال ماست و ذوالجناح سوگواری، "الظَلیمة الظلیمه" گویان، فاصله "قتلگاه" تا "خیمه گاه" را در موج اشک شنا میکند.
زمان دریای خون است، و... زمین، زبان حال و آینده را به "گریه" ترجمه میکند.
صبحها وقتی صفرۀ دعا و عزا گشوده میشود، دل روحمان گرسنۀ عاطفه و تشنۀ عشق میشود.
ابتدا چند مشت "آب بیداری" به صورت جان میزنیم، تا "خواب غفلت" را بشکنیم.
زیارتنامه را که میبینیم، چشم مان آب میافتد و... "السلام علیک" را که میشنویم، بوی خوش کربلا به مشام مان میرسد.
توده‌های بغض، در گلویمان متراکم میگردد و هوای دلمان ابری میشود و آسمان دیدگانمان ابری!
سر صفرۀ ذکر مصیبت، قندان دهانمان را پر از حبه قند "یا حسین" میکنیم و نمکدان چشممان دانه دانه اشک بر صورت مان میپاشد. به دهان که میرسد، قند و نمک در کاممان میآمیزد و این محلول شور و شیرین، درمان عشق ماست و نمک گیر سفرۀ حسین(ع) میشویم. این است که تا آخر عمر، دست و دل از حسین(ع) بر نمی داریم.
آنگاه جرعه جرعه زیارت عاشورا مینوشیم و سر سفرۀ توسل، "ولایت" را لقمه لقمه در دهان کودکانمان میگذاریم.
غذای ما از عطای حسین است. الحمدا... در این خشکسالی دل و قحطی عشق، نم نم باران اشک، غنیمتی است که رواق آیینه کاری شدۀ چشمان ما را شستشو میدهد.
خدایا! ما را به چشمۀ کربلا و نهر علقمه تشنه‌تر کن و معمار اشک را برای آبادی دلهایمان بفرست.
امروز بر سر دلهای ما پرچمی نصب شده که بر آن نوشته است: "السلام علیک یا اباعبدا... الحسین"
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/3133
1. محسن ميگويد:
مشنو از نی چون حکایت میکند
بشنو از دل چون روایت میکند
مشنو از نی، نی نوای بینواست
بشنو از دل، دل حریمـ کبریاست
نی چو سوزد تل خاکستر شود
دل چو سوزد محفل دلبر شود
تهاجم فرهنگی غرب اینبار به وسیلۀ دخترکان رقاصه!
