عدالت گوهر گمشده‌ی همه‌ی انسان‌ها و در همه‌ی اعصار و قرون تاریخ حیات بشری بوده و زاده انسان، همواره در انتظار عدالت، چشم امید به دور دستها دوخته است. 

آفریدگار انسان به عنوان تأمین كننده‌ نیازهای مادی و معنوی انسان‌ها به نیاز و حس عدالت‌جویی و عدالت خواهی انسان‌ها نیز بی‌توجه نبوده، و در متون ادیان الهی، وعده‌ها و پیشگویی‌های زیادی مبنی بر برقراری عدالت بوسیله‌ی فردی از سلاله‌ی پاكان و پیامبران، به چشم می‌خورد كه روز معینی ظهور خواهد كرد و جهان غرق در تاریكی ستم و بیداد را، با نور علم، معرفت و عدالت، روشن خواهد ساخت.

در ادیان آسمانی‌ای مانند یهودیت، مسیحیت و اسلام كه سه دین بزرگ و پرطرفدار عصر كنونی به شمار می‌روند، سخن از آمدن منجی موعود بسیار رفته است و در عبارت‌های فراوانی از متون دینی آنان، پیامبران و پیشگامان هر سه دین جهانی، پیشگویی‌های صریح و روشنی مبنی بر ظهور منجی موعود در آخر الزمان به چشم میخورد و جالب توجه اینكه حتی در ادیان غیر الهی نیزبه ضرورت منجیِ انسان و جهان توجه و تأكید گردیده است و متون دینی آنان نیزكس یا كسانی را به عنوان منجیان موعود به پیروان‌شان معرفی می‌كنند! كه این موضوع نیز خود گواه دیگری بر عدالت خواهی فطری انسان‌ها اعم از موحد و غیر موحد آنان می‌باشد. 

در ادیان الهی اگر چه بر اصل وجود منجیِ موعود و ظهور او در آخرالزمان، توافق وجود دارد، اما نسبت به مصداق منجی موعود و نجات دهنده انسان و جهان كه چه كسی خواهد بود، در میان پیروان ادیان الهی اختلاف وجود دارد؛ چنانچه مسیحیان، حضرت عیسی‌مسیح را مصداق منجی موعود دانسته كه روزی از آسمان اجلال نزول خواهد كرد و جهان غرق در تاریكی ظلم و ستم را نجات خواهد بخشید. 

یهودیان به عیسی ناصری به دیده منجی موعود می‌نگرند كه همان عیسی ابن مریم پاك بوده و مسلمانان باورمندند كه منجی موعود كسی نخواهد بود جز یكی از ائمه‌ی دوازده‌گانه كه از فرزندان با واسطه‌ی پیامبر اسلام بوده و در آخرالزمان به داد انسان رنجور عصر رسیده و حكومت ضعیف شدگان و ستم‌دیدگان را بنا نهاده و نظام عدل و برابری انسان‌ها را در سرتاسر كره زمین برقرار خواهد كرد.

اوصاف و ویژگی‌هایی كه برای منجی موعود در اسلام بیان گردیده است بسیار شفاف، روشن و واضح‌تر از خصوصیاتی است كه در متون دینی دو آئین مسیحیت و یهودیت نسبت به منجی موعود، دیده می‌شود و این ادعا با مطالعه متون دینی هر سه دین بزرگ می‌تواند دلیلمند گردد كه این قلم ابدا قصد بی‌انصافی و اجحاف نسبت به ادیان غیر اسلامی را ندارد و مطالعه كننده‌ی هوشمند و منصف، خود به این حقیقت دست خواهد یازید. در اسلام، جزئیات بسیاری نسبت به منجی موعود، اوصاف و ویژگی‌های او، تعداد یاران او، مركز حكومت و دولت او، مدت حكومت او، دوستان و طرفداران او، دشمنان او و تمامی مسایل ریز و درشت زندگی با قداست آن بزرگوار وجود دارد. 

در اسلام تقریبا تمامی مواردی كه به منجی موعود و معرفی او برای بشریت لازم است، اشاره شده و به تنها چیزی كه ابدا بدان پرداخته نشده و آگاهی بر آن را مخصوص دانش خداوند متعال دانسته‌اند، زمان دقیق ظهور آن فرخنده پی می‌باشد كه طبق احادیث نبوی و روایات منقول از ائمه‌ی یازده گانه‌ی شیعه، از بیان دقیق زمان ظهور منجی موعود شدیدا نهی شده است. 

چرا كه طبق باورمندی‌های دینی مذهبی شیعیان، دانستن دقیق زمان ظهور مهدی موعود(ع) تنها و تنها در انحصار آگاهی و دانش خداوندی است واحدی غیر از خداوند متعال بر زمان ظهور آن بزرگوار اطلاع و آگاهی ندارد و بالاتر اینكه حتی شخص منجی موعود نیز از وقت و زمان دقیق ظهور خویش اطلاع ندارد و فقط منتظر فرمان الهی است كه چه زمانی فرمانده كل خداوند قهار فرمان خروج و ظهور او را صادر می‌كند! و این از دیدگاه عقلانی نیز پذیرفته است؛ چرا كه صلاح كار جهان و انسان را چه كسی بهتر از آفریدگار انسان و جهان می‌داند كه صلاح مملكت خویش خسروان دانند! و آنچه به ما بندگان بی‌نوا مربوط می‌شود آن است كه از خداوند متعال، عاجر‌اند و خاضعانه بخواهیم تا بر ابناء بشر،منت نهاده و بیش از این به ستم‌كاران و جفا پیشگان، مهلت ندهد و با اذن خروج به عبد صالح و حجت بالغه خودش به كار انسان و جهان سامان بخشد.

با توجه به مطالب گفته شده، اگر چه نمی توان زمان مشخص ظهور منجی موعود اسلامی را پیش بینی کرد؛ اما با توجه به آثار و نشانه‌هایی که در آیات قرآن حکیم و سخنان پیامبر اسلام و امامان شیعه در باره آخرالزمان و ظهور آن حضرت گفته شده است، میشود حدس و گمانهایی را و البته به صورت امکان و احتمالاتی مبنی بر نزدیک بودن زمان ظهور، اظهار و ابراز کرد. 

از مجموع آیات، احادیث و روایات وارد شده در زمینه آخرالزمان و نزدیکی زمان ظهور، چنین برمی آید که در آن دوره، انسانها در هر گوشه وکنار جهان به طغیان و سرکشی روی میآورند. جنگ و خونریزی در میان انسانها بسیار میشود؛ فساد همه جانبه اخلاقی و اجتماعی دامنگیر بشر میشود؛ ظلم و ستم در همه جا حاکم میگردد؛ انسانهای موحد و مومن خوار و ذلیل شده و منافقان عزیز و مود احترام قرار میگیرند؛ در ازدحام و هجوم فساد و فحشای همه جانبه حتی در کشورهای اسلامی، حفظ و نگهداری ایمان بینهایت مشکل میشود و بلاخره جنگها و نبردهای عظیم و پر خسارت جانی و مالی‌ای که به راه خواهد افتاد و مرکز بیشتر آن جنگها کشورهای اسلامی در خاور میانه خواهد بود.

با نگاهی ولو گذرا به اوضاع و شرایط کنونی حاکم در سرزمینهای اسلامی و دخالتهای آشکار دشمنان اسلام در امورات کشورهای اسلامی، لااقل این ادعا را میتوان داشت که بشر امروز، در آخرالزمان و در آستانه ظهور منجی عالم انسانیت قرار دارد. به خصوص با توجه به این برداشت، که آخرالزمان از بدوِ در غیبت قرار گرفتن مهدی موعود اسلامی، آغاز شده و تا زمان ظهور فرخنده آن بزرگوار ادامه خواهد داشت. 

پس با عطف نظر به تفسیر بالا از آخرالزمان، بر موحدان و مومنان و مستضعفان از هر دین و آئین است که تسلیم فشارها و سختی‌های پیش از ظهور نشده و خویشتن را برای استقبال از امام پاکی‌ها و برپایی دولت عدالت محور و جهانی او (ع) مهیا و آماده کنند.