ارگ بر محوریت حکومت در گفت‌وگوهای صلح تأکید دارد و جامعه‌ی جهانی را تحت فشار گذاشته تا طالبان و حامیان این گروه را به قبول محوریت حکومت در روند گفت‌وگوها وادار سازند. ارگ امیدوار است که برگزاری جرگه، میزان این فشار را بیشتر سازد.
رئیس جمهور غنی که این روزها خود را یکه‌تاز عرصه قدرت در افغانستان می‌بیند با در اختیار گرفتن تمام منابع مالی، انسانی و نظامی حکومت درصد پیاده کردن برنامه‌های خود برای ماندن در قدرت می‌باشد.
رئیس جمهور غنی در این راستا مصمم است بتواند لویه جرگه مشورتی برای صلح را برگزار کند؛ براساس اعلام کمیسیون برگزاری لویه جرگه مشورتی پنج روز دیگر در کابل برگزار میشود و شرکت‌کنندگان در لویه جرگه از برخی ولایات از جمله سمنگان هم‌اکنون به کابل رسیده‌اند و روند انتقال دیگر شرکت کنندگان از ولایات دیگر کماکان ادامه دارد.
آن طور که محمد عمر داوودزی، دبیر کمیسیون برگزار کننده‌ی لویه جرگه مشورتی، گفته هدف از برگزاری این لویه جرگه، مشورت با بزرگان و نمایندگان مردم از سراسر کشور در مورد صلح می‌باشد: در این جرگه قرار است خطوط سرخ مذاکره حکومت با طالبان مشخص شود.
این ادعای حکومت اما مورد پذیرش مخالفان سیاسی غنی از جمله رهبران احزاب بزرگ و نامزدان انتخابات ریاست جمهوری قرار نگرفته و آنان در نگاهی تردیدآلود شرکت در لویه جرگه مشورتی را تحریم کرده‌اند.
تحریم کنندگان لویه جرگه مشورتی صلح معتقدند که طالبان هنوز حاضر به مذاکره جدی با حکومت نیستند و برگزاری لویه جرگه مشورتی در این زمان گرهی از کار افغانستان باز نمی‌کند و بیشتر شکل تبلیغات انتخاباتی برای رئیس جمهور غنی را به خود خواهد گرفت.
از سویی هم مذاکره‌ی ارگ با احزاب سیاسی و نامزدان انتخابات ریاست جمهوری در مورد جرگه‌ی مشورتی صلح، به نتیجه نرسید. احزاب سیاسی، شماری از نامزدان مهم انتخابات ریاست جمهوری و حتی برخی از وزیران حکومت وحدت ملی در مورد هدف جرگه‌ی مشورتی صلح تردید دارند؛ به باور مخالفان غنی، واژه مشورت در برگزاری لویه جرگه مبهم است و به طور دقیق مشخص نیست که حکومت در مورد چه موضوعاتی می‌خواهد با شرکت کنندگان لویه جرگه مشورت کند و از آنان انتظار چه تصمیمی را دارد.
حتی داکتر عبدالله، رییس اجرایی، اعلام کرده که در مورد هدف جرگه تردید دارد و معلومات مورد نیاز با او در میان گذاشته نشده است.
مخالفان جرگه بر این باور‌اند که در حال حاضر طالبان بیش از اینکه به مذاکره با دولت تمایل داشته باشند، خواهان مذاکره با دیگر شخصیت‌های سیاسی بیرون از حکومت می‌باشند.
به عقیده‌ی مخالفان جرگه، اگر طالبان آماده‌ی مذاکره با دولت افغانستان می‌بودند، در آن صورت حکومت می‌توانست با برگزاری جرگه، آجندای این مذاکره را به تصویب برساند.
مخالفان جرگه بر این باور‌اند اگر مذاکره با طالبان وارد مراحل جدی می‌شد و جانب حکومت و طالبان روی یک مسوده توافق می‌کردند، حکومت می‌توانست آن مسوده را یا به رفراندوم بگذارد یا به جرگه ارایه کند. در حال حاضر طالبان آماده‌ی مذاکره با حکومت نیستند و از توافق روی مسوده‌ی یک معاهده‌ی صلح هم خبری نیست. به باور مخالفان جرگه، در چنین وضعیتی ضرورتی به برگزاری لویه جرگه مشورتی احساس نمی‌شود.
احزاب سیاسی، از جمله احزابی که در کابینه وزیر دارند، با آقای سرور دانش، معاون دوم ریاست جمهوری، در مورد این مسایل گفت‌وگو کرده‌اند. در آن گفت‌وگوها هم در مورد هدف برگزاری جرگه، توافق حاصل نشده است. به نظر می‌رسد آقای دانش نتوانسته قناعت طرف‌های گفت‌وگو را به دست آورد.
موضع احزاب این بود که جرگه‌ی مشورتی حتی اگر برای صلح هم برگزار میشود، روی مکانیزم انتخاب اعضای آن باید بین احزاب، ارگ، سپیدار و چهره‌های سیاسی حکومت تفاهم شود. احزاب خواستار مکانیزمی برای انتخاب اعضای جرگه‌ی مشورتی صلح بودند که همه‌ی جهت‌ها روی آن توافق داشته باشند.
نظر احزاب سیاسی این بود که باید اعضای سه دور پارلمان، اعضای سنا و اعضای شوراهای ولایتی در جرگه حضور یابند و در صورتیکه تعداد اعضا به حد نساب نرسید، باید از میان نامزدان انتخابات پارلمانی اخیر که رأی بیش‌تری آورده‌اند، گزینش شوند.
روشن است که در طرح احزاب سیاسی موضوع توازن جنسیتی، سیاسی و قومی هم مد نظر گرفته شده بود. اما احزاب سیاسی و حکومت روی این مکانیزم و روی هدف برگزاری جرگه به توافق نرسیدند.
مخالفان ارگ بر این باور‌اند که اگر مکانیزم مد نظر احزاب اجرا می‌شد، اعضای جرگه از حوزه‌های گوناگون فکری و سیاسی تشکیل می‌گردید و آنگاه کسی نمی‌توانست جرگه را سمت و سو بدهد.
در حال حاضر جرگه‌ی مشورتی صلح از کسانی تشکیل شده که از لحاظ سیاسی طرف‌دار کمپاین انتخاباتی رییس جمهور غنی می‌باشند. شاید در این جرگه از فیصله‌ی دادگاه عالی مبنی بر دوام کار رییس جمهور تا مشخص شدن رییس جمهور جدید و موضع ارگ در قبال گفت‌وگوهای صلح، پشتیبانی صورت بگیرد.
ارگ بر محوریت حکومت در گفت‌وگوهای صلح تأکید دارد و جامعه‌ی جهانی را تحت فشار گذاشته تا طالبان و حامیان این گروه را به قبول محوریت حکومت در روند گفت‌وگوها وادار سازند. ارگ امیدوار است که برگزاری جرگه، میزان این فشار را بیشتر سازد.
پیام آفتاب
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/10918
تگ ها:
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
